Τα ινομυώματα είναι μια πολύ συνηθισμένη γυναικολογική πάθηση, που εμφανίζεται συχνότερα σε γυναίκες ηλικίας 30-45 ετών. Υπολογίζεται ότι περίπου 1 στις 3 γυναίκες θα εμφανίσουν ινομυώματα μέχρι την ηλικία των 35, ενώ σχεδόν το 80% μέχρι την ηλικία των 50, χωρίς απαραίτητα να χρειάζονται θεραπεία. 

Παρακάτω συγκεντρώσαμε 5 πράγματα που πρέπει να γνωρίζουν οι γυναίκες που πάσχουν από ινομυώματα, αλλά και όσες θέλουν να είναι ενημερωμένες για αυτή την πάθηση. 

Τα ινομυώματα μπορούν να προκαλέσουν επιπλοκές στην εγκυμοσύνη

Τα ινομυώματα στην πλειονότητα των περιπτώσεων, δε δημιουργούν προβλήματα στην εγκυμοσύνη. Ωστόσο, σύμφωνα με έρευνες υπολογίζεται ότι σε ποσοστό από 10% έως 30%,  η ύπαρξη τους κατά την εγκυμοσύνη συνδέεται με επιπλοκές όπως πρόωρο τοκετό, προβλήματα με τον πλακούντα και αποβολή. Επιπλέον, τα ινομυώματα έχουν σχετιστεί με επιπλοκές κατά τον τοκετό, όπως η ανώμαλη  προβολή του εμβρύου, που έχουν ως αποτέλεσμα τον τοκετό με καισαρική τομή. 

Τα ινομυώματα δε σχετίζονται με το γυναικολογικό καρκίνο

Εξαιτίας του ότι τα ινομυώματα είναι όγκοι που αναπτύσσονται στο σώμα, έχουν συνδεθεί λανθασμένα με τους γυναικολογικούς καρκίνους. Ωστόσο, εξαιρετικά σπάνια, ένα ινομύωμα  μπορεί να εξελιχθεί σε καρκινικό όγκο, που ονομάζεται λειομυοσάρκωμα. Συγκεκριμένα, τα λειομυοσαρκώματα εμφανίζονται σε συχνότητα μόλις 1 προς 1000 των περιπτώσεων ινομυωμάτων, ενώ τα κοινά ινομυώματα δε σχετίζονται με την ανάπτυξη καρκίνου του ενδομητρίου, του τραχήλου της μήτρας ή των ωοθηκών. 

Μέχρι σήμερα δε γνωρίζουμε τί προκαλεί τα ινομυώματα

Από τις μέχρι τώρα έρευνες για τα ινομυώματα, δεν υπάρχει κάποια σαφής ένδειξη για τους παράγοντες που τα προκαλούν. Αυτό που είναι μέχρι στιγμής ξεκάθαρο είναι η σχέση της ανάπτυξης ινομυωμάτων και των επιπέδων των οιστρογόνων και της προγεστερόνης στον οργανισμό.

Αυτό που είναι γνωστό, είναι κάποιοι παράγοντες που μπορούν να αυξήσουν την πιθανότητα ανάπτυξης ινομυωμάτων. Σε αυτούς τους παράγοντες συμπεριλαμβάνονται:

• Το οικογενειακό ιατρικό ιστορικό ινομυωμάτων
• Η παχυσαρκία
• Η έναρξη της εμμήνου ρύσεως σε μικρή ηλικία
• Η συστηματική κατανάλωση αλκοόλ
• Η μη ισορροπημένη διατροφή

Τα ινομυώματα ποικίλλουν σε μέγεθος, σχήμα και σημείο όπου αναπτύσσονται

Το μέγεθος των ινομυωμάτων μπορεί να είναι από τόσο μικρό που είναι αόρατα με γυμνό μάτι, μέχρι και τόσο μεγάλα όσο η μήτρα ή ένα έμβρυο, ενώ το σχήμα τους μπορεί να είναι συγκεκριμένο ή ακανόνιστο. Τα ινομυώματα μπορούν να μεγαλώνουν πολύ αργά και σε βάθος χρόνου, να μεγαλώσουν σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα ή να παραμείνουν στο ίδιο μέγεθος για πολλά χρόνια. Σε αρκετές περιπτώσεις, τα ινομυώματα συρρικνώνονται από μόνα τους, συχνά κατά την εμμηνόπαυση, και αν εμφανιστούν κατά τη διάρκεια εγκυμοσύνης, μπορούν να εξαφανιστούν τελείως λίγο καιρό μετά τον τοκετό. 

Όσον αφορά τη θέση τους, τα ινομυώματα αναπτύσσονται όχι μόνο εσωτερικά της μήτρας (υποβλεννογόνια ινομυώματα) και προσκολλημένα στο εξωτερικό της (ενδοτοιχωματικά ινομυώματα), αλλά και ανεξάρτητα, χωρίς να είναι προσκολλημένα σε αυτή (υπορρογόνια ινομυώματα και μισχωτά ινομυώματα). 

Υπάρχουν πολλές διαφορετικές θεραπείες για τα ινομυώματα

Ανάλογα με τα συμπτώματα, το μέγεθος των ινομυωμάτων, την ηλικία και το ατομικό γυναικολογικό ιστορικό, υπάρχουν πολλές διαφορετικές θεραπείες. Το βέβαιο είναι ότι η υστερεκτομή δεν αποτελεί τη μόνη θεραπεία για τα ινομυώματα. Η σύγχρονη γυναικολογία και η ιατρική τεχνολογία επιτρέπει στους γυναικολόγους να προτείνουν την υστερεκτομή μόνο σε περιπτώσεις ιδιαίτερα περίπλοκων και σοβαρών περιπτώσεων ινομυωμάτων. Για όλες τις υπόλοιπες περιπτώσεις προτείνονται λιγότερο δραστικές θεραπείες μέσω  εξατομικευμένης προσέγγισης και λαπαροσκοπικής χειρουργικής.

Η ενδομητρίωση είναι μια πάθηση που μόλις τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστή. Διάσημες σταρ όπως η Σούζαν Σάραντον, η Γούπι Γκόλντμπεργκ και η Σίντι Λόπερ έχουν δηλώσει δημοσίως ότι ταλαιπωρήθηκαν πολλά χρόνια από αυτή την πάθηση. Κοινός τους παρονομαστής το γεγονός ότι παρόλο, που παραπονιούνταν για τα συμπτώματα επί χρόνια, άργησαν πολύ να βρουν έναν γιατρό που να τις ακούσει και τελικά να διαγνώσει το πρόβλημα και να τις βοηθήσει ουσιαστικά. 

Σύμφωνα με τα δεδομένα, μία στις δέκα γυναίκες πάσχει από ενδομητρίωση, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα καθημερινά εξαιτίας των συμπτωμάτων. Πρόκειται, λοιπόν, για ένα αρκετά συνηθισμένο γυναικολογικό πρόβλημα το οποίο παραμένει σε μεγάλο βαθμό άγνωστο. 

Παρακάτω συγκεντρώσαμε 5 πράγματα που πρέπει να γνωρίζουν οι γυναίκες που πάσχουν από ενδομητρίωση, αλλά και όσες έχουν παρόμοια συμπτώματα, αλλά φοβούνται το άκουσμα μιας διάγνωσης. 

Δεν υπάρχει φυσιολογικός πόνος

Ο πόνος είναι μια πολύ σημαντική λειτουργία του οργανισμού που μας προειδοποιεί όταν κάτι δεν πάει καλά. Παρόλο που οι γυναίκες έχουν σε μεγάλο βαθμό συνηθίσει τον πόνο της περιόδου και έχουν βρει τους τρόπους με τους οποίους μπορούν να τον αντιμετωπίσουν, δεν είναι σε καμία περίπτωση φυσιολογικό να πονούν συνεχώς. Όπως σε οποιαδήποτε περίπτωση που βιώνουμε συχνό πόνο σε κάποιο σημείο του σώματος, αυτό θα μας οδηγούσε σε επίσκεψη σε έναν γιατρό, έτσι και κατά την περίοδο, οποιαδήποτε στιγμή ο πόνος ή άλλα συμπτώματα όπως η ναυτία είναι εντονότερα από ότι συνήθως, χρειάζεται να ζητείται ιατρική γνώμη.

Φυσικά, είναι γνωστό ότι η παραγνώριση και υποβάθμιση του πόνου και των συμπτωμάτων των γυναικών αποτελεί μια από τις κυριότερες αιτίες για τις οποίες η ενδομητρίωση αποτελεί μια από τις πλέον υποδιαγνωσμένες και άγνωστες νόσους, παρά τη συχνότητά της. Βρισκόμαστε, όμως, ευτυχώς, σε μια εποχή όπου το πρόβλημα της ενδομητρίωσης αναδεικνύεται μέσα από όχι μόνο ιατρικά συνέδρια και έρευνα αλλά και καμπάνιες εταιρειών προϊόντων που σχετίζονται με την περίοδο ή το ίδιο το BBC. Αυτή η ενημέρωση διευκολύνει και επισπεύδει την προσέλευση γυναικών με ενδομητρίωση σε εξειδικευμένους γυναικολόγους, ώστε να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα άμεσα και αποτελεσματικά. 

Μπορεί να υπάρχει ενδομητρίωση χωρίς συμπτώματα

Παρόλη τη μεγάλη σημασία της αναγνώρισης του γυναικείου πόνου για τη θεραπεία της ενδομητρίωσης υπάρχει η πιθανότητα εμφάνισής της χωρίς συμπτώματα. Σε τέτοιες περιπτώσεις, τις περισσότερες φορές οι γυναίκες ανακαλύπτουν ότι πάσχουν από ενδομητρίωση κατά τη διάρκεια εξετάσεων για τη διερεύνηση προβλημάτων γονιμότητας. 

Η ενδομητρίωση δεν επηρεάζει μόνο τη μήτρα

Συνήθως, τα σημεία της ενδομητρίωσης εντοπίζονται στην περιοχή της λεκάνης όπως η μήτρα, οι σάλπιγγες  η ουροδόχος κύστη και το έντερο. Ωστόσο, τέτοιοι ιστοί μπορεί σπανιότερα να εμφανιστούν και σε σημεία εκτός της λεκάνης, όπως για παράδειγμα οι πνεύμονες. 

Δε γνωρίζουμε εάν υπάρχει τρόπος πρόληψης της ενδομητρίωσης

Από τις μέχρι τώρα έρευνες για την ενδομητρίωση, δεν υπάρχει κάποια σαφής ένδειξη για τους παράγοντες που την προκαλούν. Ως αποτέλεσμα, δεν υπάρχει τρόπος πρόληψής της.
Αυτό που είναι μέχρι στιγμής ξεκάθαρο είναι η σχέση της ενδομητρίωσης με τα επίπεδα των οιστρογόνων στον οργανισμό. Συνεπώς, η διατήρηση τους σε σταθερό επίπεδο ή ακόμα και η μείωση τους, μπορεί ενδεχομένως να βοηθάει στην πρόληψη. Οι πιο άμεσοι τρόποι για την μείωση των οιστρογόνων είναι η διατήρηση ενός υγιούς ατομικού βάρους, η σωματική άσκηση και η χρήση αντισυλληπτικών μεθόδων με μειωμένη χρήση οιστρογόνων, πάντα σε συνεννόηση με γυναικολόγο. 

Η εμμηνόπαυση δε θεραπεύει την ενδομητρίωση

Εξαιτίας αυτής της σχέσης της ενδομητρίωσης με τα επίπεδα των οιστρογόνων στον οργανισμό, κατά την εμμηνόπαυση τα συμπτώματα μειώνονται λόγω της μείωσης της ορμόνης. Ωστόσο, αυτό δε σημαίνει ότι η πηγή των συμπτωμάτων, ο ιστός που προκαλεί την ενδομητρίωση, εξαφανίζεται. Η ενδομητρίωση χρειάζεται και σε αυτή την περίπτωση να αντιμετωπιστεί ιατρικά, απλά υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα, ανάλογα με την έκταση της, να απαιτεί μόνο φαρμακευτικές και λιγότερο επεμβατικές θεραπείες.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά τοκετών με καισαρική. Οι λόγοι για τους οποίους συμβαίνει αυτό δεν έχουν μελετηθεί επαρκώς για να μπορούμε να βγάλουμε ένα ασφαλές συμπέρασμα. Το σίγουρο είναι ότι η καισαρική αποτελεί μια σημαντική ιατρική διαδικασία που έχει σώσει διαχρονικά πολλές ζωές εγκύων και εμβρύων με κυήσεις υψηλού κινδύνου ή επιπλοκές, αν και μπορεί κάποιες φορές να χρησιμοποιείται από το ιατρικό προσωπικό προληπτικά για λόγους ασφάλειας και ταχύτητας χωρίς να συντρέχει κάποιος σημαντικός λόγος υγείας. 

Αυτή η συνθήκη έχει δημιουργήσει αρκετούς μύθους γύρω από την καισαρική, που άλλοτε την υποβαθμίζουν και άλλοτε την προωθούν, δημιουργώντας μεγάλη ανασφάλεια και σύγχυση στις μέλλουσες μητέρες. 

Παρακάτω θα παραθέσουμε τους γνωστότερους μύθους και παρερμηνείες που ακούγονται για την καισαρική τομή:

• Αν έχεις γεννήσει στο παρελθόν με καισαρική, δε μπορείς να γεννήσεις μέσω φυσιολογικού τοκετού

Αυτός είναι ένας μύθος που έχει μείνει ως κατάλοιπο μιας ιατρικής προηγούμενων δεκαετιών. Από τότε η ιατρική επιστήμη και η τεχνολογία έχουν κάνει άλματα σε όλους τους τομείς της υγείας και μαζί σε αυτό το ζήτημα. 

Εάν θέλεις να γεννήσεις φυσιολογικά σε επόμενη εγκυμοσύνη μετά από καισαρική, υπάρχει μια ασφαλής διαδικασία ελέγχου της δυνατότητας να γεννήσεις φυσιολογικά.  Αυτή η προσπάθεια φυσιολογικού τοκετού μετά από Καισαρική Τομή ονομάζεται TOLAC (trial of labor after cesarean). Ένα 60-80% των γυναικών που κάνουν αυτή την προσπάθεια γεννούν φυσιολογικά και αυτό το είδος τοκετού ονομάζεται τοκετός VBAC. 

• Η περίοδος ανάρρωσης από την καισαρική είναι η ίδια με του φυσιολογικού τοκετού

Η περίοδος της ανάρρωσης από τον τοκετό και τη λοχεία, είναι ιδιαίτερη από τη φύση της. Υπάρχει η σωματική κόπωση του τοκετού μαζί με την κόπωση που συγκαταλέγεται η φροντίδα ενός νεογέννητου, και αυτό είναι κάτι που είναι το ίδιο για όλες τις νέες μητέρες. Παρόλα αυτά, ο τοκετός μέσω καισαρικής συμπεριλαμβάνει ένα μεγαλύτερο διάστημα ανάρρωσης: το εξιτήριο μιας νέας μητέρας με φυσιολογικό τοκετό λαμβάνεται συνήθως μετά από 1-2 ημέρες και η ανάρρωση διαρκεί περίπου 2 εβδομάδες, ενώ οι αντίστοιχοι χρόνοι της καισαρικής τομής είναι 2-3 ημέρες μέχρι το εξιτήριο και έως και 3 εβδομάδες για την ανάρρωση. 

• Αν κάνεις καισαρική, δεν θα μπορέσεις να έχεις επαφή δέρμα με δέρμα με το μωρό σου 

Η καισαρική είναι ένα είδος χειρουργείου, συνεπώς μπορεί να υπάρχει πόνος ή μια αυξημένη ευαισθησία του δέρματος στην περιοχή των τομών. Παρόλα αυτά, κάτι τέτοιο δε σημαίνει ότι δεν μπορείς να κρατήσεις στην αγκαλιά σου το παιδί σου, να το αισθανθείς και να το ακουμπήσεις, απλά χρειάζεται λίγος χρόνος ώστε να βρείς μια θέση που να είναι βολική και άνετη, με τη βοήθεια της μαίας ή του νοσηλευτικού προσωπικού. 

• Είναι σχεδόν αδύνατο να θηλάσεις το μωρό σου μετά από καισαρική 

Ο θηλασμός αποτελεί μια φυσική διαδικασία με σημαντικά οφέλη για την υγεία του μωρού και την ενίσχυση των δεσμών του με τη μητέρα, αλλά δεν είναι μια διαδικασία που έρχεται πηγαία και χωρίς καμία προσπάθεια. Παρόλα αυτά, το είδος του τοκετού δεν έχει μεγάλη επιρροή στο θηλασμό. Το μόνο που έχει παρατηρηθεί είναι μια μικρή καθυστέρηση στην έναρξη του θηλασμού σε γυναίκες που γέννησαν με καισαρική, αλλά αυτό το γεγονός δε δείχνει να έχει επιρροή στη διάρκεια του θηλασμού. 

• Κατά την καισαρική τομή δε νιώθεις τίποτα

Ένας ακόμα μύθος που συνοδεύει την καισαρική είναι ότι κατά τη διάρκεια της δε νιώθεις τίποτα. Αυτός ο μύθος αναφέρεται σε δύο ζητήματα: την αίσθηση του πόνου ή συμπτωμάτων και την «απώλεια» της μοναδικής στιγμής του τοκετού. 

Όσον αφορά τον πόνο, σαφέστατα λόγω της αναισθησίας δεν υπάρχει, χωρίς, όμως, αυτό να σημαίνει ότι δεν υπάρχει καμία αίσθηση. Κατά την καισαρική, εκτός από τις περιπτώσεις που γίνονται με ολική αναισθησία, η επίτοκος μπορεί να νιώσει κάποια πίεση από τους χειρισμούς της ιατρικής ομάδας, ενώ και κάποιες περιπτώσεις μπορεί να υπάρχει ναυτία, ζαλάδα ή εμετός. Όσον αφορά την εμπειρία του τοκετού, εκτός και πάλι από τις περιπτώσεις που γίνονται με ολική αναισθησία, η επίτοκος έχει τις αισθήσεις της και δε χάνει επί της ουσίας κάποια σημαντική στιγμή από τις πρώτες στιγμές του μωρού της.

Οι πολυκυστικές ωοθήκες, είναι μια πάθηση του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος, η οποία έχει γίνει γνωστή ως αποκλειστικά υπεύθυνη για την υπερβολική γυναικεία τριχοφυΐα και την απουσία έμμηνου ρύσεως. 

Ο σωστός ιατρικός όρος της πάθησης είναι Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (PCOS) και περιγράφει ένα ευρύτερο φάσμα συμπτωμάτων, το οποίο μπορεί να επηρεάσει πολλαπλά τον οργανισμό. Εμφανίζεται συνήθως στο τέλος της εφηβείας ή στις αρχές της ενήλικης ζωής και επηρεάζει περίπου το 10% των γυναικών. 

Τί είναι το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών;

Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών δεν έχει σαφή αίτια. Παρόλα αυτά υπάρχουν τρεις πιθανές αιτίες: η κληρονομικότητα, η αντίσταση στην ινσουλίνη, δηλαδή η δυσκολία απορρόφησης της με αποτέλεσμα ο οργανισμός να την παράγει παραπάνω από το φυσιολογικό και ως επακόλουθο να υπάρχει υπερπαραγωγή τεστοστερόνης, και άλλα ορμονικά προβλήματα με συγκεκριμένες ορμόνες όπως η τεστοστερόνη και η προλακτίνη. 

Μια γυναίκα μπορεί να διαγνωστεί με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών εάν εμφανίζει 2 από τα 3 χαρακτηριστικά ιατρικά ευρήματα:

1. Διαταραχή περιόδου
2. Υψηλούς δείκτες συγκεκριμένων ορμονών στο σώμα όπως τα ανδρογόνα, από τα οποία προκύπτουν τα σωματικά σημάδια όπως η ακμή και η τριχοφυϊα. 
3. Διόγκωση των ωοθηκών, εξαιτίας της ύπαρξης μεγάλου αριθμού ωοθυλακίων (σφαιρικών συγκεντρώσεων κυττάρων), που αντί για ωάρια περιέχουν υγρό. Τα ωοθυλάκια μπορεί να έχουν μέγεθος έως και 8 χιλιοστά, εμποδίζοντας την ωορρηξία. 

Συμπτώματα Πολυκυστικών Ωοθηκών

Τα συνηθέστερα συμπτώματα του Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών είναι:

• Οι διαταραχές περιόδου ή η ανυπαρξία της
• Η έντονη τριχοφυΐα στο πρόσωπο, το στήθος, την πλάτη ή τους γοφούς
• Η δυσκολία σύλληψης, η υπογονιμότητα, και οι επαναλαμβανόμενες αποβολές
• Η λιπαρότητα στο δέρμα και η (επαν)εμφάνιση της ακμής 
• Η λέπτυνση, η τριχόπτωση και η απώλεια μαλλιών
• Οι διαταραχές του βάρους όπως η απότομη αύξηση του

Επιπλέον, οι γυναίκες με Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών  έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να εμφανίσουν κάποια στιγμή στη ζωή τους παθήσεις όπως:

• Σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2
• Κυκλοθυμικότητα και κατάθλιψη
• Υψηλή αρτηριακή πίεση 
• Υψηλή χοληστερίνη
• Καρδιαγγειακά προβλήματα
• Υπνική άπνοια
• Καρκίνο του ενδομητρίου
• Παχυσαρκία

Διάγνωση και Αντιμετώπιση Πολυκυστικών Ωοθηκών

Η διάγνωση του Συνδρόμου Πολυκυστικών Ωοθηκών πραγματοποιείται μέσα από κλινική εξέταση, αιματολογικές εξετάσεις για τον έλεγχο των επιπέδων συγκεκριμένων ορμονών στον οργανισμό και γυναικολογικό υπερηχογράφημα για τη διερεύνηση των ωοθηκών. Συμπληρωματικά, μπορεί ο ιατρός να συστήσει αιματολογικές εξετάσεις για τον έλεγχο των επιπέδων του σακχάρου και της χοληστερίνης στο αίμα. 

Το Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών δε θεραπεύεται, αλλά είναι δυνατή η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων, με αποτέλεσμα τη συνολική βελτίωση της υγείας της ασθενούς. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει τη λήψη αντισυλληπτικών χαπιών, και συμπληρωματική αγωγή, εάν χρειάζεται για συμπτώματα όπως η ακμή και η τριχόπτωση. Επιπλέον, σε περιπτώσεις όπου είναι υπάρχει πρόθεση άμεσης τεκνοποίησης, μπορεί να χορηγηθεί φαρμακευτική αγωγή για την πρόκληση ωορρηξίας.

Τέλος, ανάλογα με τα κλινικά ευρήματα, το μέγεθος των κύστεων και των προβλημάτων που δημιουργούν στην έμμηνο ρύση και τη γονιμότητα, ο ιατρός μπορεί να συστήσει επέμβαση λαπαροσκόπησης, για την αφαίρεση τους. 

Η ενδομητρίωση είναι μια χρόνια νόσος, η οποία γίνεται όλο και περισσότερο γνωστή τα τελευταία χρόνια ως διάγνωση γυναικών που πάσχουν από εξαντλητικούς πόνους κατά την περίοδο και τη σεξουαλική επαφή. Είναι δεδομένο ότι η ενδομητρίωση προσβάλλει περίπου το 10% των γυναικών, πολλές εκ των οποίων δεν αναζητούν ποτέ ιατρική βοήθεια ή βιώνουν μια απογοητευτική εμπειρία, με λανθασμένες διαγνώσεις ή αναποτελεσματικές θεραπείες, στην προσπάθεια τους να ανακουφιστούν από τα συμπτώματα. Ως αποτέλεσμα, ζουν καθημερινά με τον πόνο, γεγονός που δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην καθημερινότητα τους, επηρεάζοντας όλους τους τομείς της κοινωνικής, επαγγελματικής και προσωπικής τους ζωής, καθώς και την ψυχική και σωματική τους υγεία.

Γιατί η ενδομητρίωση είναι μια υποδιαγνωσμένη νόσος;

Ο πόνος της ενδομητρίωσης έχει χαρακτηριστεί από το NHS ως ένας από τους 20 ισχυρότερους πόνους που μπορεί να βιώσει ένας άνθρωπος (μαζί με αυτούς του εμφράγματος και του σπασίματος οστών).  Ωστόσο,  η συσχέτιση στον κοινό νου της έμμηνου ρύσεως και της σεξουαλικής επαφής με τον πόνο και η υποβάθμιση της σημαντικότητας του γυναικείου πόνου, έχει ως αποτέλεσμα την παραγνώριση ή υποβάθμιση των βιωμένων συμπτωμάτων των γυναικών είτε από τις ίδιες, είτε από το ιατρικό προσωπικό. Σύμφωνα, με τον οργανισμό FDA των ΗΠΑ, περίπου οι μισές ασθενείς με ενδομητρίωση χρειάστηκε να επισκεφθούν κατά μέσο όρο 5-6 γυναικολόγους για να φτάσουν σε διάγνωση, ενώ υπολογίζεται ότι η ενδομητρίωση αποτελεί μια νόσο που διαγιγνώσκεται σε πολύ προχωρημένο στάδιο, έως και 7 με 10 χρόνια από την εμφάνιση της, δεδομένο που οφείλεται στην έλλειψη ενδιαφέροντος, γνώσεων και εξειδίκευσης των ιατρών που ασκούν τη γυναικολογία για την ενδομητρίωση.

Αιτίες και συμπτώματα ενδομητρίωσης

Παρόλο που οι αιτίες της ενδομητρίωσης αποτελούν ακόμη αντικείμενο έρευνας, η νόσος σχετίζεται με την κληρονομικότητα, τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και τη διαδικασία της έμμηνου ρύσης, από την οποία προκύπτει η πλειονότητα των συμπτωμάτων. Πιο συγκεκριμένα τα συμπτώματα της ενδομητρίωσης περιλαμβάνουν:

• Προβλήματα κατά την έμμηνο ρύση όπως:
  • Δυσμηνόρροια
  • Πόνο κατά την ούρηση ή την αφόδευση
  • Δυσκοιλιότητα, διάρροια ή αίμα στα ούρα
  • Ναυτία
  • Μεγάλες ποσότητες αίματος
• Πόνο που εντοπίζεται χαμηλά στην κοιλιά ή στη λεκάνη.
• Πόνο κατά τη διάρκεια ή μετά από σεξουαλική επαφή.
• Προβλήματα γονιμότητας.
• Γαστρεντερικά προβλήματα.

Διάγνωση και αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης

Για την αποτελεσματική διάγνωση και αντιμετώπιση της ενδομητρίωσης, ο σημαντικότερος παράγοντας είναι ο ίδιος ο θεράπων ιατρός. Ένας ιατρός με γνώση και εξειδίκευση της ενδομητρίωσης και ασθενοκεντρική προσέγγιση, θα μπορέσει εύκολα να υπερβεί τις δυσκολίες της διάγνωσης.

Η διαδικασία της διάγνωσης ξεκινάει από την κλινική εξέταση σε συνδυασμό με απεικονιστικές εξετάσεις όπως το διακολπικό υπερηχογράφημα και η μαγνητική τομογραφία. Οι εξετάσεις πραγματοποιούνται από εξειδικευμένους στην πάθηση της ενδομητρίωσης γυναικολόγους και ακτινολόγους, οι οποίοι μπορούν να διαγνώσουν με ακρίβεια τη νόσο και την έκταση της.

Ανάλογα με τα ευρήματα, η θεραπευτική προσέγγιση για την ενδομητρίωση μπορεί να περιλαμβάνει τη λήψη φαρμακευτικής αγωγής,  τη λαπαροσκοπική χειρουργική (ειδικά όταν τα συμπτώματα εμμένουν κατά τη συντηρητική αντιμετώπιση) και την αφαίρεση όλων των εστιών – όζων ενδομητρίωσης, αποκαθιστώντας τη φυσιολογική λειτουργία τον προσβληθέντων οργάνων, ανακουφίζοντας τα συμπτώματα και εξαλείφοντας τον πόνο. Ιδιαίτερη σημασία στην επιλογή της κατάλληλης θεραπευτικής αγωγής έχουν οι ιδιαιτερότητες της ασθενούς όπως η ηλικία, το ιατρικό ιστορικό της ασθένειας, η επιθυμία εγκυμοσύνης, κ.ά.

Η επιλογή ενός ιατρού που υιοθετεί τη σύγχρονη θεραπευτική προσέγγιση της ενδομητρίωσης, έχει ως αποτέλεσμα τη γρηγορότερη διάγνωση, τη μείωση της ταλαιπωρίας των ασθενών, την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης τους στην ιατρική διαδικασία και την άνοδο της ψυχολογίας τους.