Οι συσπάσεις Braxton Hicks είναι συσπάσεις, οι οποίες έχουν κάποια κοινά χαρακτηριστικά με τις συσπάσεις τοκετού. Εξαιτίας αυτού, πολλές φορές δημιουργούν ανησυχία, άγχος, φόβο ή πανικό στις έγκυες και τους οικείους τους, ιδιαίτερα αν γίνουν στο δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης.

Οι συσπάσεις Braxton Hicks είναι απολύτως φυσιολογικές και αποτελούν ένα μέσο προετοιμασίας του σώματος για τον τοκετό. Μπορούν να εμφανιστούν ήδη από το δεύτερο τρίμηνο της εγκυμοσύνης και να συνεχιστούν μέχρι και τον τοκετό. Ωστόσο, σε μερικές εγκύους οι Braxton Hicks δεν εμφανίζονται ποτέ.

Πώς θα αναγνωρίσω τις συσπάσεις Braxton Hicks;

Οι συσπάσεις Braxton Hicks μοιάζουν με ένα σφίξιμο στην κοιλιά, παρόμοιο με πόνους περιόδου, το οποίο δεν είναι σταθερό, αλλά εμφανίζεται για λίγο και μετά εξαφανίζεται. Αυτές οι συσπάσεις είναι σταθερές στην ένταση, την περιοδικότητά και τη διάρκεια τους. Δηλαδή δε γίνονται όλο και πιο δυνατές, δεν αλλάζει η διάρκεια τους, ούτε ο χρόνος που μεσολαβεί από την μια στην επόμενη.

Οι συσπάσεις Braxton Hicks μπορεί να είναι άβολες και ενοχλητικές, αλλά δε δημιουργούν πόνο, ούτε είναι τόσο έντονες, ώστε να εμποδίζουν φυσιολογικές δραστηριότητες, όπως το περπάτημα.

Τι προκαλεί τις συσπάσεις Braxton Hicks και γιατί συμβαίνουν;

Μέχρι στιγμής δεν είμαστε βέβαιοι για το τι προκαλεί τις συσπάσεις Braxton Hicks και για ποιους λόγους κάποιες γυναίκες δεν τις έχουν. Κάποιοι παράγοντες που μπορεί να συμβάλλουν στην εμφάνισή τους είναι η έγκυος να έχει αφυδάτωση, να έχει σηκώσει κάποιο βαρύ αντικείμενο, μια πρόσφατη σεξουαλική επαφή, η υπερβολική κούραση ή σωματική άσκηση.

Η εμφάνιση των συσπάσεων Braxton Hicks δε σημαίνει ότι ο τοκετός πλησιάζει, καθώς μπορεί να εμφανιστούν εβδομάδες ή μήνες πριν ξεκινήσει ο τοκετός.

Ποιες είναι οι διαφορές μεταξύ των συσπάσεων Braxton Hicks και του τοκετού;

Οι συσπάσεις διαφέρουν ως εμπειρία σε κάθε γυναίκα, αλλά και σε κάθε εγκυμοσύνη. Εξαρτώνται από πολλούς παράγοντες, όπως η ανοχή και αντοχή στον πόνο και η ψυχολογική κατάσταση της εγκύου, όπως επίσης και οι ιδιαιτερότητες της εγκυμοσύνης. Παρόλα αυτά υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που διακρίνουν τις συσπάσεις τοκετού από τις Braxton Hicks. Πιο συγκεκριμένα, τα χαρακτηριστικά είναι:

• Συχνότητα συσπάσεων

Οι συσπάσεις τοκετού ξεκινούν αραιά, αλλά γίνονται όλο και πιο συχνές. Αντίθετα οι Braxton Hicks είναι ακανόνιστες.

• Διάρκεια συσπάσεων

Οι συσπάσεις τοκετού διαρκούν από 30 δευτερόλεπτα έως 1,5 λεπτό. Αντίθετα, οι Braxton Hicks δεν έχουν σταθερή διάρκεια, είναι απρόβλεπτες και ακανόνιστες.

• Ένταση συσπάσεων

Οι συσπάσεις τοκετού γίνονται όλο και πιο δυνατές και συχνές, φτάνοντας στο σημείο η έγκυος να δυσκολεύεται να μιλήσει ή να περπατήσει. Αντίθετα, οι Braxton Hicks δε έχουν την ίδια ένταση. Μπορεί να ξεκινήσουν αμυδρά και να γίνουν πιο έντονες, αλλά είναι εξίσου πιθανό να γίνει το αντίθετο ή ακόμα και να έχει κάθε σύσπαση διαφορετική ένταση.

• Σημεία πόνου

Οι συσπάσεις του τοκετού προκαλούν ενόχληση ή πόνο στην πλάτη, την κάτω κοιλιακή χώρα, τον τράχηλο της μήτρας και τη λεκάνη. Κάποιες γυναίκες μπορεί να νιώθουν πόνο επίσης στα πλευρά και τους μηρούς. Αντίθετα, στις Braxton Hicks οι συσπάσεις εντοπίζονται μόνο στην κοιλιά.

• Αντιμετώπιση πόνου

Οι συσπάσεις Braxton Hicks μπορούν να αντιμετωπιστούν και να σταματήσουν με την κίνηση, είτε με περπάτημα, είτε με την αλλαγή θέσης του σώματος της εγκύου ή την ξεκούραση. Αντίθετα, αν υπάρχουν συσπάσεις τοκετού, δεν σταματούν αλλάζουν.

• Άλλα συμπτώματα

Αν έχει ξεκινήσει η διαδικασία του τοκετού μπορεί να υπάρχουν και άλλα συμπτώματα, εκτός από τις συσπάσεις, όπως το σπάσιμο των νερών ή να υπάρχουν άλλες κολπικές εκκρίσεις. Αντίθετα, στις Braxton Hicks δεν υπάρχουν τέτοια συμπτώματα.

Είναι φυσιολογικό να κινείται το έμβρυο κατά τη διάρκεια των συσπάσεων Braxton Hicks;

Ναι, το έμβρυο μπορεί να κινείται τόσο κατά τις συσπάσεις Braxton Hicks, όσο και κατά τις συσπάσεις του τοκετού. Κάθε έμβρυο κινείται διαφορετικά, επομένως είναι δύσκολο να προβλέψουμε εάν το έμβρυο θα κινηθεί και πόσο κατά τη διάρκεια των συσπάσεων. Κάποιες γυναίκες λένε ότι αισθάνονται το έμβρυο να κινείται λίγο, ενώ άλλες αισθάνονται πολλές ή έντονες κινήσεις του εμβρύου κατά τη διάρκεια των συσπάσεων.

Τί μπορώ να κάνω για να νιώσω πιο άνετα κατά τη διάρκεια των συσπάσεων Braxton Hicks;

Αν έχετε συσπάσεις Braxton Hicks ακολουθήστε τις παρακάτω χρήσιμες συμβουλές για να νιώσετε πιο άνετα:

• Κάντε μια βόλτα ή αλλάξτε θέση, εάν κάθεστε για πολλή ώρα.
• Ξαπλώστε και ξεκουραστείτε, εάν κινείστε.
• Πιείτε νερό (και προνοήστε να μένετε ενυδατωμένες κάθε μέρα της εγκυμοσύνης).
• Καταναλώστε ένα ελαφρύ γεύμα.
• Ουρήστε, ακόμα και αν δε νιώθετε την ανάγκη.
• Κάντε κάτι χαλαρωτικό, όπως μπάνιο, μασάζ ή διάβασμα ενός βιβλίου.
• Αν νιώθετε άγχος ή ανησυχία ότι μπορεί να πρόκειται για συσπάσεις τοκετού, χρονομετρήστε τις συσπάσεις σας μέσα στη διάρκεια μιας ώρας. Σημειώστε πόσος χρόνος χρειάζεται από την αρχή μιας σύσπασης έως την έναρξη της επόμενης, όπως επίσης και στην ένταση του πόνου και επικοινωνήστε με το γυναικολόγο σας..

Το 4ο τρίμηνο εγκυμοσύνης ακούγεται αρχικά ως ένας οξύμωρος όρος. Τι ακριβώς σημαίνει το 4ο τρίμηνο εγκυμοσύνης, αφού η εγκυμοσύνη διαρκεί 9 μήνες;

Η εισαγωγή του όρου αποδίδεται στον παιδίατρο και συγγραφέα Harvey Karp, ο οποίος περιέγραψε την ιδέα στο βιβλίο του, “The Happiest Baby on the Block”. Η θεωρία του Karp είναι ότι οι άνθρωποι, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα θηλαστικά, συνεχίζουν να έχουν ανάγκη από φροντίδα, προσοχή και μετά τη γέννησή τους. Για παράδειγμα, τα περισσότερα θηλαστικά μπορούν να περπατήσουν αμέσως μετά τη γέννησή τους, ενώ οι άνθρωποι χρειάζονται πολύ περισσότερο χρόνο για να αναπτύξουν την ικανότητα. Σύμφωνα με τον Karp, o λόγος για τον οποίο οι άνθρωποι γεννιούνται νωρίς είναι επειδή, το μέγεθος τους κεφαλιού δεν θα επέτρεπε το φυσιολογικό τοκετό.

Τα νεογέννητα χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στη ζωή έξω από τη μήτρα, η οποία τους προσέφερε ένα ζεστό και οικείο περιβάλλον. Έτσι, οι νέοι γονείς συχνά νιώθουν απροετοίμαστοι για τις ανάγκες που υπάρχουν σε μια καθημερινότητα με ένα νεογέννητο. Συναισθήματα κούρασης, εξάντλησης και άγχους αναμειγνύονται με τα πρωτόγνωρα συναισθήματα της γονεϊκότητας και, φυσικά, τα συναισθήματα που συνδέονται με την ανάρρωση και αποκατάσταση των μητέρων από τον φυσιολογικό τοκετό ή την καισαρική τομή.

Συνεπώς ο όρος 4ο τρίμηνο αποτελεί έναν όρο που μπορεί να αντικαταστήσει τον όρο λοχεία, περιλαμβάνοντας το σύνολο των ζητημάτων που αντιμετωπίζουν οι νέες μητέρες και οι νέοι γονείς κατά το τρίμηνο μετά τον τοκετό.

4ο τρίμηνο εγκυμοσύνης και νεογέννητο

Κατά τη διάρκεια των 3 πρώτων μηνών της ζωής του, ένα νεογέννητο μετατρέπεται από ένα μικροσκοπικό πλασματάκι που δεν μπορεί καν να σηκώσει το κεφάλι του σε ένα μωρό που κλαίει, χαμογελάει, μπουσουλάει και αντιδρά στα πάντα.

Ωστόσο, στην αρχή της ζωής του μπορεί να δει μόνο μέχρι λίγα εκατοστά μπροστά του, χωρίς να ξεχωρίζει απαραίτητα τα χρώματα. Μέσα στον πρώτο μήνα μπορεί να αναγνωρίσει τα πρόσωπα των γονιών ή των φροντιστών του. Όσον αφορά την κίνηση και τις αντιδράσεις, τα νεογέννητα λειτουργούν σε μεγάλο βαθμό με πρωτόγονα νεογέννητα αντανακλαστικά. Γι αυτούς του λόγους, τα νεογέννητα έχουν ανάγκη από συνεχή επίβλεψη και βοήθεια.

Φυσικά, κάθε νεογέννητο είναι διαφορετικό. Όλα περνούν την περίοδο προσαρμογής τους κατά το 4ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, είτε είναι ήρεμα, είτε όχι, επειδή προσπαθούν να επικοινωνήσουν με τους γονείς και τους φροντιστές τους τις ανάγκες τους.

• Κλάμα

Το κλάμα και η ανησυχία του νεογέννητου είναι πολύ συνηθισμένα κατά το 4ο τρίμηνο εγκυμοσύνης, καθώς είναι ο μόνος τρόπος που έχουν για να επικοινωνήσουν τις ανάγκες τους. Το κλάμα συνήθως αυξάνεται στις 5-6 εβδομάδες και είναι πιο συχνό το βράδυ. Μερικά μωρά εμφανίζουν κολικούς, οι οποίοι εντείνουν το κλάμα. Ωστόσο, όσο περνούν οι μέρες και όσο περισσότερο χρόνο αφιερώνουν οι γονείς και οι φροντιστές με το μωρό, σιγά σιγά μπορούν να διακρίνουν το λόγο του κλάματος.

• Μοτίβα ύπνου

Στην αρχή, είναι φυσιολογικό για ένα νεογέννητο να κοιμάται μεγάλο μέρος της ημέρας και να είναι ξύπνιο τη νύχτα. Αυτό σχετίζεται με το γεγονός ότι, όταν βρισκόταν μέσα στη μήτρα, κοιμόταν λόγω της κίνησης κατά τη διάρκεια της ημέρας και ξυπνούσε το βράδυ. Περίπου στις έξι εβδομάδες, τα νεογέννητα αρχίζουν να κοιμούνται περισσότερο το βράδυ. Παρόλα αυτά, τα μοτίβα του ύπνου εξακολουθούν να είναι ασταθή. Είναι απολύτως φυσιολογικό για το νεογέννητο να ξυπνάει συχνά τη νύχτα, γι αυτό και η καλύτερη συμβουλή είναι οι γονείς και ιδιαίτερα οι μητέρες να προσπαθούν να κοιμούνται όταν κοιμάται το μωρό τους.

• Φαγητό

Το στομάχι των νεογέννητων έχει μέγεθος ίσο με τη γροθιά τους, επομένως δε μπορούν να φάνε μεγάλες ποσότητες. Κατά τη διάρκεια του 4ου τριμήνου, ένα νεογέννητο τρώει κάθε μιάμιση έως τρεις ώρες, ακόμη και στη μέση της νύχτας, χωρίς να έχει πάντα  καθορισμένο πρόγραμμα. Αρχικά ο θηλασμός και η διατροφή των νεογέννητων μπορεί να γίνει εξαντλητική, αλλά σταθεροποιείται και γίνεται λιγότερο συχνή μετά τους 3 μήνες.

4ο τρίμηνο εγκυμοσύνης και μητέρα

Οι περισσότεροι άνθρωποι εστιάζουν στο τι συμβαίνει στα νεογέννητα κατά το 4ο τρίμηνο, αλλά οι μητέρες βιώνουν εξίσου πρωτόγνωρες εμπειρίες. Καταρχήν έρχονται αντιμέτωπες με τον τοκετό, την ανάρρωση και αποκατάσταση από αυτόν, ενώ ταυτόχρονα νιώθουν υπεύθυνες για έναν νέο άνθρωπο που έφεραν στη ζωή. Επιπλέον, έχουν να διαχειριστούν τη νέα καθημερινότητα τους και να προσαρμοστούν στο ρόλο της μητέρας.

Στο 4ο τρίμηνο, οι μητέρες μπορεί να νιώθουν πόνο, κράμπες και αιμορραγία, ενώ μπορεί να έχουν ράμματα ή ουλές, οι οποίες χρειάζονται προσοχή και φροντίδα για να επουλωθούν σωστά. Το σώμα αρχίζει να επανέρχεται με διαφορετικό ρυθμό για κάθε γυναίκα. Μπορεί να χρειαστούν εβδομάδες ή και μήνες για να αισθανθεί μια γυναίκα το σώμα της φυσιολογικό. Επιπλέον, υπάρχει μια αναταραχή των ορμονών για τις πρώτες 10 ημέρες, μέχρι να επανέλθουν στα επίπεδα πριν από την εγκυμοσύνη. Αυτό μπορεί να προκαλέσει εναλλαγές στη διάθεση και αυτό που συχνά αποκαλείται “the baby blues”.

Παράλληλα, ο θηλασμός, αν αυτός είναι εφικτός στο 4ο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, μπορεί να αποτελέσει μια επιπλέον πρόκληση. Διαβάστε περισσότερα για το θηλασμό στα άρθρα Συμβουλές φροντίδας των μαστών κατά το θηλασμό και 4 μύθοι και αλήθειες για το θηλασμό.

Αυτές οι ημέρες, όπου το νεογέννητο έχει συνεχείς ανάγκες είναι απολύτως φυσιολογικές και θα γίνουν πολύ γρήγορα μια ανάμνηση. Η γονεϊκότητα δεν είναι φτιαγμένη για να ασκείται μόνο από έναν άνθρωπο, επομένως οι νέες μητέρες πρέπει να θυμούνται ότι δεν είναι μόνες. Καταρχήν, συνοδοιπόρος είναι ο σύντροφος που έχουν επιλέξει να κάνουν μαζί οικογένεια και οφείλει να είναι ισότιμος συμμέτοχος σε όλη τη διαδικασία. Επιπλέον, μητέρα και γονείς πρέπει να θυμούνται ότι είναι απόλυτα φυσιολογικό να χρειάζονται και να ζητούν βοήθεια από συγγενείς, φίλους ή και επαγγελματίες που μπορούν να συμμετέχουν.

Η υπέρταση κύησης είναι η κατάσταση στην οποία η αρτηριακή πίεση είναι αυξημένη κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Εμφανίζεται συνήθως μετά από τις 20 εβδομάδες και σταματάει λίγο μετά τον τοκετό. Συμβαίνει σε περίπου 6% έως 8% των κυήσεων.

Υψηλή αρτηριακή πίεση σημαίνει ότι η πίεση στα τοιχώματα των αιμοφόρων αγγείων είναι πάνω από το φυσιολογικό εύρος, δηλαδή μεγαλύτερη από 140/90 mmHg, γεγονός που μπορεί να επηρεάσει την υγεία της εγκύου και του εμβρύου, αυξάνοντας τον κίνδυνο επιπλοκών. Πιο συγκεκριμένα, αν η υπέρταση δε διαγνωστεί έγκαιρα, στην έγκυο μπορεί να προκαλέσει επιληπτικές κρίσεις, προσωρινή νεφρική ανεπάρκεια, ηπατικά προβλήματα, προβλήματα με την πήξη του αίματος, ακόμα και εγκεφαλικό επεισόδιο. Στο έμβρυο, μπορεί να εμποδίσει τη σωστή αιμάτωση του πλακούντα, προκαλώντας πρόωρο τοκετό και χαμηλό βάρος γέννησης, αυξάνοντας τις πιθανότητες τοκετού με καισαρική τομή.

Συμπτώματα υπέρτασης κύησης 

Η υπέρταση κύησης συνήθως δεν προκαλεί σημαντικά συμπτώματα, αλλά διαγιγνώσκεται κατά τη διάρκεια του προγεννητικού ελέγχου, ο οποίος περιλαμβάνει μέτρηση της αρτηριακής πίεσης. Όταν εμφανίζει συμπτώματα, αυτά είναι:

• Οίδημα (πρήξιμο)
• Πονοκέφαλο
• Ξαφνική αύξηση του σωματικού βάρους
• Προβλήματα με την όραση όπως θολή ή παραμορφωμένη όραση και διπλωπία
• Ναυτία ή έμετο
• Ούρηση πολύ μικρών ποσοτήτων ούρων
• Πόνο στην κοιλιά

Είδη υψηλής αρτηριακής πίεσης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Υπάρχουν διάφορα είδη υπέρτασης που μπορεί να εμφανιστούν στην εγκυμοσύνη. Τα πιο  συνηθισμένα εγκυμοσύνης είναι:

• Χρόνια υπέρταση

Είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση που προϋπάρχει της εγκυμοσύνης ή εμφανίζεται νωρίς στην εγκυμοσύνη, δηλαδή πριν από τις 20 εβδομάδες. Αυτό το είδος υπέρτασης συνεχίζει να υπάρχει και μετά από τον τοκετό. Γυναίκες με χρόνια υπέρταση μπορεί επίσης να αναπτύξουν προεκλαμψία.

• Υπέρταση κύησης

Είναι η υψηλή αρτηριακή πίεση που εμφανίζεται μετά την 20η εβδομάδα κύησης.

• Προεκλαμψία

Είναι μια πάθηση που εμφανίζεται μόνο στο δεύτερο μισό της εγκυμοσύνης, συνήθως μετά από τις 27 εβδομάδες. Πρόκειται για το είδος υπέρτασης που ενέχει τους περισσότερους κινδύνους για την έγκυο και για το έμβρυο, για αυτό και κατατάσσεται στην κατηγορία των κυήσεων υψηλού κινδύνου.

Διαβάστε περισσότερα για τους παράγοντες κινδύνου, τα συμπτώματα και τη θεραπεία της προεκλαμψίας, πατώντας ΕΔΩ.

Ποιοι είναι οι παράγοντες κινδύνου της υπέρτασης κύησης;

Μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίζουν υπέρταση κύησης διατρέχουν γυναίκες που έχουν ένα ή περισσότερα από τα παρακάτω χαρακτηριστικά:

• Είναι κάτω των 20 ή άνω των 40 ετών.
• Έχουν ιστορικό υπέρτασης κύησης ή προεκλαμψίας κατά τη διάρκεια προηγούμενων κυήσεων.
• Έχουν οικογενειακό ιστορικό υπέρτασης κύησης.
• Πάσχουν από αυτοάνοσο νόσημα, κάποια πάθηση των νεφρών, σακχαρώδη διαβήτη ή διαβήτη κύησης
• Κυοφορούν δίδυμα ή περισσότερα από 2 έμβρυα.

Αντιμετωπίζοντας την υπέρταση κύησης για έναν ασφαλή τοκετό

Ο τρόπος αντιμετώπισης και το θεραπευτικό πλάνο της υπέρταση κύησης εξαρτάται από το είδος της, την ένταση των συμπτωμάτων, τη γενικότερη εικόνα της υγείας της εγκύου και το τρίμηνο της εγκυμοσύνης στο οποίο βρίσκεται.

Το σημαντικότερο βήμα είναι η συστηματική παρακολούθηση, η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης και ο έλεγχος για συμπτώματα υπέρτασης, μέσω συχνότερων ραντεβού προγεννητικού ελέγχου. Παράλληλα μπορεί να ζητηθεί η μέτρηση της αρτηριακής πίεσης στο σπίτι καθημερινά και η λήψη κατάλληλων φαρμάκων.

Αν είστε έγκυος με υπέρταση κύησης:

• Ακολουθήστε κατά γράμμα τις οδηγίες του γυναικολόγου ή/και του εξειδικευμένου γιατρού για την υπέρταση.
• Μην αμελείτε τα ραντεβού του προγεννητικού ελέγχου.
• Διατηρήστε ένα υγιές βάρος μέσω της υγιεινής διατροφής.
• Μειώστε την κατανάλωση αλατιού.
• Εντάξτε τη σωματική άσκηση, κατάλληλη για την περίοδο της εγκυμοσύνης, στην καθημερινότητά σας.
• Αποφύγετε το κάπνισμα και τα ποτά που περιέχουν αλκοόλ.
• Δώστε χρόνο στον εαυτό σας για ξεκούραση.

Θα εξακολουθώ να έχω υπέρταση μετά τον τοκετό;

Η υψηλή αρτηριακή πίεση κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συνήθως υποχωρεί μετά τον τοκετό. Ωστόσο, αυξάνει τον κίνδυνο για υψηλή αρτηριακή πίεση και καρδιακές παθήσεις στο μέλλον. Εάν εμφανίσατε προεκλαμψία ή υπέρτασης κύησης, μπορεί να χρειαστείτε φαρμακευτική αγωγή για μερικές εβδομάδες μετά τον τοκετό. Όσον αφορά τις γυναίκες με χρόνια υπέρταση, συνήθως εξακολουθούν να έχουν την πάθηση μετά τον τοκετό και να χρειάζονται φαρμακευτική αγωγή.

Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν σκέφτονται τις αποβολές μέχρι να έχουν κάποια προσωπική εμπειρία ή εμπειρία συντρόφου ή οικείου τους προσώπου. Η εμπειρία μιας αποβολής από συναισθηματικής απόψεως μπορεί να είναι από ήπια έως κομμάτι αλλαγής της στάσης ζωής.

Εάν έχετε πρόσφατη εμπειρία με αποβολή, είτε ήταν δική σας είτε φίλου ή μέλους της οικογένειας, σε αυτό το άρθρο θα μιλήσουμε για κάποιους βασικούς μύθους, αλλά και μερικές αλήθειες σχετικά με τις αποβολές.​

Αν θέλετε να μάθετε βασικές πληροφορίες για τις αποβολές, διαβάστε το άρθρο μας «Αντιμετωπίζοντας μια αποβολή», πατώντας ΕΔΩ.

Οι αποβολές είναι σπάνιες: Μύθος

Οι αποβολές θεωρούνται σπάνιες, μύθος που πηγάζει από το γεγονός ότι είναι αρνητικές εμπειρίες, οι οποίες δεν συζητιούνται εύκολα, ακόμα και σε παρέες αποκλειστικά γυναικών. Οι γυναίκες είτε δε θέλουν να ανασύρουν μια (πιθανώς) τραυματική εμπειρία, είτε νιώθουν ότι δεν είναι πρέπον. Γι αυτό και είναι σύνηθες μια γυναίκα να μάθει ότι μια φίλη ή τη μητέρα της είχε βιώσει αποβολή, αφού η ίδια το βίωσε και θέλησε να το συζητήσει μαζί τους.

Παρόλο που δεν υπάρχουν πολλά στατιστικά στοιχεία για το ποσοστό των αποβολών, υπολογίζεται ότι συμβαίνουν στο 15%-20% των εγκυμοσύνων.

Μια αποβολή προκαλείται από κάτι που έκανε η έγκυος: Μύθος

Πολλές γυναίκες που βιώνουν μια αποβολή έχουν την τάση να κατηγορούν τον εαυτό τους, γιατί έκαναν κάτι που το προκάλεσε. Αυτή η ενοχή, φυσικά καλλιεργείται και από την κοινωνία. Μια έγκυος μπορεί να ακούσει από διαφορετικούς ανθρώπους ότι πρέπει να μην κάνει άλλα πράγματα. Στον κατάλογο των συνηθέστερων «απαγορευμένων» για μια έγκυο δραστηριοτήτων είναι το άγχος ή σωματική άσκηση, η σεξουαλική επαφή ή και ο θυμός.

Έχουμε ήδη αναπτύξει τέτοια ζητήματα σε παλαιότερα άρθρα, όπως η επίπτωση του άγχους στην εγκυμοσύνη, το σεξ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, η επίδραση του αλκοόλ, της καφεΐνης και του καλλωπισμού στην εγκυμοσύνη, διατροφικές συμβουλές για την εγκυμοσύνη και το ποια είδη σωματικής άσκησης είναι ιδανικά για τις εγκυμονούσες. Κανένα από τα παραπάνω δε μπορεί από μόνο του να προκαλέσει μια αποβολή.

Τα πραγματικά αίτια περιλαμβάνουν παθήσεις που προϋπάρχουν της εγκυμοσύνης όπως λοιμώξεις, μη ελεγχόμενος διαβήτης, αρρύθμιστη νόσος του θυρεοειδούς ή των νεφρών, θρομβοφιλία ή αυτοάνοσα νοσήματα. Επιπλέον αποβολή μπορεί να προκαλέσει ένας σοβαρός τραυματισμός, όπως από ένα τροχαίο ατύχημα.

Σε πολλές περιπτώσεις οι γυναικολόγοι δεν ξέρουν τι μπορεί να προκάλεσε μια αποβολή. Από τις περιπτώσεις όπου υπάρχει αίτιο, οι περισσότερες οφείλονται σε χρωμοσωμικές ανωμαλίες ή ανωμαλίες της μήτρας ή του τραχήλου.

Μετά από μια αποβολή δε χρειάζεται θεραπεία: Και αλήθεια και μύθος

Μετά από μια αποβολή, μέρος του ιστού της εγκυμοσύνης μπορεί να παραμείνει στη μήτρα και να πρέπει να αφαιρεθεί. Σε κάποιες περιπτώσεις ο ιστός αποβάλλεται φυσικά από τον οργανισμό, αλλά σε κάποιες άλλες μπορεί να χρειάζεται βοήθεια μέσω φαρμάκων ή απόξεσης ενδομητρίου.

Η αποβολή είναι σημάδι υπογονιμότητας: Μύθος

Σχεδόν το 90% των γυναικών που αποβάλλουν έχουν στο μέλλον φυσιολογική εγκυμοσύνη και γεννούν υγιή μωρά. Μπορεί να χρειαστούν μερικές εβδομάδες για να ανακάμψει το σώμα και να επανέλθει η περίοδος, αλλά οι περισσότερες γυναίκες επανέρχονται πλήρως.

Ο μόνος λόγος για να υπάρξει αμφιβολία για τη γονιμότητα μετά από αποβολή είναι να έχουν υπάρξει και άλλες στο παρελθόν. Τότε οι γυναικολόγοι προτείνουμε να γίνουν κάποιες εξετάσεις, ώστε να διερευνηθεί αν υπάρχει κάποιος παράγοντας που δυσχεραίνει την εγκυμοσύνη.

Είναι απόλυτα φυσιολογικό να πενθήσεις: Αλήθεια

Είναι απόλυτα φυσιολογικό μετά από μια αποβολή να αισθάνεστε μουδιασμένες, θυμωμένες, απογοητευμένες ή στεναχωρημένες. Επιτρέψτε στα συναισθήματά σας να εκδηλωθούν και μην τα καταπιέζετε. Και, ίσως το σημαντικότερο, μην ξεκινήσετε πάλι τις προσπάθειες για τεκνοποίηση αν δε νιώθετε έτοιμη. Ο χρόνος που χρειάζεστε για να ανακάμψετε συναισθηματικά είναι φυσιολογικό να επηρεάσει την απόφασή σας για το αν θέλετε να μείνετε ξανά έγκυος. Εάν σκοπεύετε να δοκιμάσετε, μιλήστε με το γιατρό σας και τον σύντροφό σας.

Επιπλέον, να θέλετε να μιλήσετε γι αυτό, μπορείτε, εκτός από το σύντροφό σας και οικεία σας άτομα να απευθυνθείτε σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας ή ομάδες υποστήριξης.

Η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου (PID) είναι μια λοίμωξη των γυναικείων αναπαραγωγικών οργάνων. Εμφανίζεται συνήθως όταν μια βακτηριακή λοίμωξη, συνήθως από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, εξαπλώνεται από τον τράχηλο της μήτρας ή τον κόλπο προς τη μήτρα, τις σάλπιγγες ή τις ωοθήκες. Σε μερικές περιπτώσεις, η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου μπορεί να οφείλεται σε παραπάνω από μια λοίμωξη.

Η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου μπορεί επίσης να εμφανιστεί και μετά από κάποια βλάβη στον τράχηλο, όπως για παράδειγμα μετά από  τοκετό, αποβολή, άμβλωση ή εισαγωγή ενδομήτριου σπειράματος  (IUD).

Συμπτώματα φλεγμονώδους νόσου της πυέλου

Τα συμπτώματα της φλεγμονώδους νόσου της πυέλου, πολλές φορές είναι ανεπαίσθητα, ήπια ή και ανύπαρκτα, καθιστώντας δύσκολη τη διάγνωση. Όταν υπάρχουν συμπτώματα, αυτά μπορεί να περιλαμβάνουν:

• Πόνο στην κοιλιακή χώρα και τη λεκάνη
• Κολπικές εκκρίσεις κίτρινες ή πράσινες ή με δυσάρεστη οσμή
• Διαταραχές περιόδου
• Αιμορραγία μεταξύ των περιόδων
• Αιμορραγία ή πόνο κατά τη διάρκεια του σεξ
• Πυρετό και ρίγος
• Πόνο κατά την ούρηση

Διάγνωση και αντιμετώπιση της φλεγμονώδους νόσου της πυέλου

Καθώς δεν υπάρχει κάποια εξέταση αποκλειστικά για τη φλεγμονώδη νόσο της πυέλου, η διάγνωση της μπορεί, ανάλογα με τα συμπτώματα, να περιλαμβάνει γυναικολογική εξέταση, κολποσκόπηση, καλλιέργεια κολπικού υγρού, εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ειδικά χλαμύδια ή γονόρροια), εξετάσεις ούρων ή αίματος και διακολπικό υπερηχογράφημα. Προκειμένου να αποκλειστούν άλλες αιτίες με παρόμοια συμπτώματα, όπως η σκωληκοειδίτιδα ή η εξωμήτρια κύηση, και αν η διάγνωση δεν είναι σαφής, μπορεί συμπληρωματικά να απαιτούνται εξετάσεις όπως η διαγνωστική λαπαροσκόπηση ή η βιοψία.

Εάν διαγνωστεί σε αρχικό στάδιο, η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου (PID) μπορεί να αντιμετωπιστεί εύκολα και αποτελεσματικά με αντιβιοτικά και αποχή από τη σεξουαλική επαφή. Σε περίπτωση που διαγνωστείτε με φλεγμονώδη νόσο της πυέλου, προτείνεται να υποβληθεί σε εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα και να ακολουθήσει θεραπεία και ο σεξουαλικός σύντροφός σας.

Ωστόσο, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, η φλεγμονώδης νόσος της πυέλου μπορεί να έχει σοβαρές επιπτώσεις στην αναπαραγωγική υγεία. Οι ασθενείς με φλεγμονώδη νόσο της πυέλου διατρέχουν τον κίνδυνο να αντιμετωπίσουν εξωμήτρια κύηση, υπογονιμότητα, αποστήματα στις σάλπιγγες και τις ωοθήκες, πυελικές συμφύσεις, χρόνιο πυελικό πόνο και συχνή επανεμφάνιση της νόσου.

Πώς θα προστατευτώ από τη φλεγμονώδη νόσο της πυέλου;

Προκειμένου να μειώσετε τον κίνδυνο εμφάνισης της φλεγμονώδους νόσου της πυέλου συστήνεται να ακολουθείτε τις εξής συμβουλές:

• Μην αμελείτε τον ετήσιο προληπτικό γυναικολογικό έλεγχο
• Ενημερωθείτε για τους αποτελεσματικούς τρόπους αντισύλληψης, οι οποίοι σας προστατεύουν και από τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα
• Κάντε ασφαλές σεξ, χρησιμοποιώντας προφυλακτικό κάθε φορά που κάνετε σεξ, ιδιαίτερα αν έχετε πολλούς σεξουαλικούς συντρόφους
• Κλείστε ένα ραντεβού για να εξεταστείτε σε σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα αν έχετε την υποψία ότι έχετε εκτεθεί σε κάποιο
• Αποφύγετε τις κολπικές πλύσεις, καθώς διαταράσσουν την ισορροπία των βακτηρίων του κόλπου
• Αν έχετε φλεγμονώδη νόσο της πυέλου ή κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα, ζητείστε από το σύντροφό σας να εξεταστεί και να υποβληθεί σε θεραπεία.

Το σεξ είναι ένα σημαντικό κομμάτι της συντροφικής ζωής των ανθρώπων. Ωστόσο, οι περισσότεροι άνθρωποι δυσκολεύονται να συζητήσουν ζητήματα που τους προβληματίζουν γύρω από το σεξ με τους κοντινούς τους ή με το γιατρό τους. Οι περισσότερες γυναίκες δυσκολεύονται να ρωτήσουν το γυναικολόγο τους απορίες ή να εκφράσουν τους προβληματισμούς τους γύρω από το σεξ, ακόμα και αν αφορούν ζητήματα που έχουν άμεση σχέση με την υγεία τους, όπως το πότε πρέπει να αποφεύγεται η σεξουαλική επαφή.

Παρακάτω θα αναλύσουμε 5 πράγματα που πρέπει να γνωρίζετε για το σεξ, είτε είστε γυναίκα, είτε άντρας.

Κολπική ξηρότητα

Η κολπική ξηρότητα είναι ένα ζήτημα που φέρνει σε πολλές γυναίκες αμηχανία, εμποδίζοντας τες να συζητήσουν τα συμπτώματα με το γυναικολόγο ή τον σύντροφό τους. Ωστόσο, είναι ένα συχνό φαινόμενο που επηρεάζει πολλές γυναίκες.

Η κολπική ξηρότητα οφείλεται στην πτώση των επιπέδων οιστρογόνων, η οποία συμβαίνει κατά την κλιμακτήριο και την εμμηνόπαυση. Επιπλέον αιτίες είναι ο θηλασμός, ο τοκετός, το κάπνισμα, η κατάθλιψη, το άγχος, οι κολπικές πλύσεις, φαρμακευτική αγωγή για τον καρκίνο και διαταραχές του ανοσοποιητικού συστήματος.

Είναι σημαντικό να αναφέρουμε ότι η κολπική ξηρότητα βελτιώνεται σημαντικά μέσω φαρμακευτικής αγωγής, αλλά, αν δεν αντιμετωπιστεί, μπορεί να προκαλέσει επιπρόσθετα προβλήματα όπως αιμορραγία, πόνο ή αίσθηση καψίματος μετά το σεξ, λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος και τελικά την απώλεια ενδιαφέροντος για σεξ.

Πόνος στο σεξ

Είναι βέβαιο ότι το σεξ δεν είναι φυσιολογικό να είναι συνεχώς επώδυνο. Πέρα από μια στιγμιαία αίσθηση που μπορεί να νιώσει μια γυναίκα, ο συχνός πόνος στο σεξ μπορεί να είναι ένα σημάδι προβλήματος, ειδικά αν συνοδεύεται από αιμορραγία.

Πολλές γυναίκες μπορεί να έχουν πόνους κατά την ωορρηξία. Αν ο πόνος είναι έντονος και συχνός μπορεί να είναι μια ένδειξη παθήσεων όπως τα ινομυώματα και η ενδομητρίωση, ανωμαλιών του τραχήλου της μήτρας ή διαταραχών περιόδου. Αν έχετε κάποιο από αυτά τα συμπτώματα, καλό θα είναι να κλείσετε ένα ραντεβού με το γυναικολόγο σας, ο οποίος θα προσδιορίσει την αιτία του πόνου και θα δημιουργήσει ένα θεραπευτικό πλάνο, ώστε να μπορέσετε να ανακτήσετε το χαμένο ενθουσιασμό και ευχαρίστηση από το σεξ.

Χαμηλή σεξουαλική επιθυμία

Η χαμηλή σεξουαλική επιθυμία είναι ένας σημαντικός λόγος για τον οποίο μια γυναίκα δε μπορεί να απολαύσει το σεξ. Οι αιτίες για την χαμηλή σεξουαλική ορμή μπορεί να αναζητηθούν σε μια ποικιλία παραγόντων όπως:

• Προβλήματα στη συντροφική σχέση
• Σεξουαλικά προβλήματα, όπως η δυσκολία επίτευξης οργασμού
• Ψυχολογικά προβλήματα, όπως άγχος και στρες, ζητήματα αυτοεικόνας και χαμηλή αυτοπεποίθηση
• Ορμονικές αλλαγές, όπως κατά την εμμηνόπαυση, την εγκυμοσύνη και το θηλασμό ή με τη χρήση ορμονικών μεθόδων αντισύλληψης
• Φαρμακευτικές αγωγές για παθήσεις όπως κατάθλιψη και υψηλή αρτηριακή πίεση
• Κατανάλωση αλκοόλ, ναρκωτικών και το κάπνισμα
• Χρόνιες παθήσεις όπως διαβήτης, αρθρίτιδα, νευρολογικές παθήσεις, υψηλή αρτηριακή πίεση, στεφανιαία νόσος, παθήσεις του θυρεοειδούς ή καρκίνος
• Πρόσφατη χειρουργική επέμβαση
• Κούραση και burnout από την φροντίδα των παιδιών, τις επαγγελματικές ή άλλες υποχρεώσεις

Αξίζει να σημειωθεί ότι η χαμηλή σεξουαλική επιθυμία μπορεί να αντιμετωπιστεί. Ανάλογα με τα αίτια που την προκαλούν, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει ψυχοθεραπεία και συμβουλευτική ζευγαριού, ορμονική φαρμακευτική αγωγή ή αγωγή για σεξουαλικά προβλήματα όπως κολπική ξηρότητα.

Σεξ στην περίοδο

Το σεξ στην περίοδο δεν είναι μια δραστηριότητα που πρέπει να αποφεύγεται, ούτε, φυσικά και να γίνετε, αν δεν το θέλετε. Το μεγαλύτερο ζήτημα του σεξ κατά τη διάρκεια της περιόδου είναι το αίμα, που μπορεί να λερώσει το κρεβάτι και τα σεντόνια, το δέρμα το δικό σας και του συντρόφου σας, ειδικά αν είναι οι πρώτες μέρες. Αν αυτό είναι κάτι που ενοχλεί εσάς και το σύντροφό σας, αυτό μπορεί να δημιουργήσει αμηχανία ή ντροπή και να χαλάσει την ατμόσφαιρα. Εκτός αυτού, αν κάνετε σεξ στην περίοδο, αυτό δε σημαίνει ότι δε διατρέχετε κίνδυνο για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, αντίθετα μέσω του αίματος, κάποια από αυτά είναι πιο εύκολο να μεταδοθούν. Επιπλέον, αν και πολύ μικρή, υπάρχει πιθανότητα για εγκυμοσύνη. Γι αυτό και δεν πρέπει να αμελείτε τη χρήση προφυλακτικού.

Το σεξ στην περίοδο έχει κάποια σημαντικά πλεονεκτήματα, καθώς ο οργασμός συμβάλλει στη μείωση του πόνου περιόδου, ή και άλλων συμπτωμάτων όπως ο πονοκέφαλος και βοηθάει το αίμα να βγει γρηγορότερα, μειώνοντας τη διάρκεια της. Επιπλέον, το σεξ στην περίοδο ικανοποιεί και την αυξημένη σεξουαλική επιθυμία που εκδηλώνουν κάποιες γυναίκες κατά τη διάρκειά της.

Πότε πρέπει να κάνω εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα;

Τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα (ΣΜΝ) αποτελούν ασθένειες στην πλειονότητα τους αντιμετωπίσιμες, αρκεί να διαγνωστούν εγκαίρως. Πολλά σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα δεν έχουν εμφανή συμπτώματα, είναι δηλαδή ασυμπτωματικά. Γι αυτό και είναι πολύ σημαντική η πρόληψη μέσω του ετήσιου προληπτικού ελέγχου και την καλλιέργεια κολπικού υγρού. Επιπλέον, των προληπτικών εξετάσεων, αν έχετε την υποψία ότι έχετε εκτεθεί σε κάποιο σεξουαλικώς μεταδιδόμενο νόσημα ή αν κάποιος σύντροφός σας σας ενημέρωσε ότι έχει, καλό θα είναι να κλείσετε άμεσα ένα ραντεβού για έλεγχο.

Διαβάστε περισσότερα για τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα

Οι πολυκυστικές ωοθήκες ή Σύνδρομο Πολυκυστικών Ωοθηκών (PCOS), είναι μια πάθηση του γυναικείου αναπαραγωγικού συστήματος, η οποία έχει γίνει γνωστή ως αποκλειστικά υπεύθυνη για την υπερβολική γυναικεία τριχοφυΐα και την απουσία έμμηνου ρύσεως.

Διαβάστε περισσότερα για τις πολυκυστικές ωοθήκες

Τα τελευταία χρόνια, γίνεται προσπάθεια για μια ολιστική αντιμετώπιση των πολυκυστικών ωοθηκών. Παράλληλα με τη φαρμακευτική θεραπεία, γίνονται προσπάθειες για μια γενικότερη αλλαγή στην καθημερινότητα της ασθενούς. Στόχος είναι να βελτιωθεί η γενικότερη κατάσταση της υγείας της και να αποφευχθούν πιθανές επιπτώσεις των πολυκυστικών ωοθηκών όπως ψηλά επίπεδα χοληστερόλης, παχυσαρκία, υπνική άπνοια, υψηλή αρτηριακή πίεση και αυξημένος κίνδυνος για επιπλοκές εγκυμοσύνης, όπως ο διαβήτης κύησης και η προεκλαμψία.

Σωματική άσκηση και πολυκυστικές ωοθήκες

Η σωματική άσκηση διαδραματίζει κεντρικό ρόλο στην ολιστική προσέγγιση στις πολυκυστικές ωοθήκες, όπως ακριβώς και στην πλειονότητα των παθήσεων. Όχι μόνο βελτιώνει τη σωματική υγεία των ασθενών με πολυκυστικές ωοθήκες, αλλά μπορεί να βοηθήσει στη διαχείριση του άγχους.

Οι ιατρικές έρευνες δείχνουν ότι όλα τα είδη σωματικής άσκησης είναι κατάλληλα για γυναίκες με πολυκυστικές ωοθήκες. Ενδεικτικά προτείνονται το τρέξιμο ή ο διάδρομος γυμναστικής, η αεροβική γυμναστική, το μποξ, ο χορός η yoga, το tai chi και το pilates. Η συνιστώμενη διάρκεια και συχνότητα είναι 3 φορές την εβδομάδα, ή, ιδανικά, η καθημερινή άσκηση 30-45 λεπτών. Μπορείτε να δοκιμάσετε μια μόνο δραστηριότητα ή να συνδυάσετε παραπάνω από 1, ώστε να αποφύγετε την πλήξη.

Διατροφή και πολυκυστικές ωοθήκες

Ορισμένες επιλογές τρόπου ζωής, συμπεριλαμβανομένης της διατροφής, μπορούν να επηρεάσουν την εξέλιξη των πολυκυστικών ωοθηκών. Η κατανάλωση των σωστών τροφών και η αποφυγή ορισμένων συστατικών είναι σημαντικός σύμμαχος στη θεραπεία των πολυκυστικών ωοθηκών. Η διατροφή μπορεί να σας βοηθήσει να διαχειριστείτε τα συμπτώματά, να ρυθμίσετε τις ορμόνες και την περίοδο.

Για αυτό το λόγο μπορείτε να ακολουθήσετε τις παρακάτω οδηγίες, εφαρμόζοντας τες σε κάθε γεύμα:

• Προσπαθήστε κάθε γεύμα να έχει μια πηγή άπαχων πρωτεϊνών, όπως κοτόπουλο χωρίς πέτσα ή ψάρι.
• Μαγειρέψτε με υγιεινά λιπαρά, όπως το ελαιόλαδο.
• Καταναλώστε λαχανικά όπως μπρόκολο, λάχανο, σπανάκι και πιπεριές.
• Προσθέστε στο γεύμα σας μια μερίδα φασόλια, φακές ή ξηρούς καρπούς.
• Επιλέξτε φρούτα με έντονα χρώματα, όπως κόκκινα σταφύλια, βατόμουρα, πορτοκάλια και κεράσια.
• Επιλέξτε ψωμί και ζυμαρικά ολικής αλέσεως.
• Αποφύγετε τα επεξεργασμένα τρόφιμα.
• Προσθέστε στη διατροφή σας κανέλα και κουρκουμά.

Φυσικά, σημαντικές αλλαγές στην διατροφή είναι σημαντικό να γίνονται με τη βοήθεια εξειδικευμένου διατροφολόγου σε συνδυασμό με γυναικολόγο.

Βιταμίνες, συμπληρώματα διατροφής και πολυκυστικές ωοθήκες

Για την ολιστική αντιμετώπιση των πολυκυστικών ωοθηκών, χρειάζεται να εστιάσετε στη λήψη συγκεκριμένων βιταμινών και ιχνοστοιχείων, τα οποία θα συμβάλλουν στη θεραπεία. Καταναλώστε τροφές με αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες, τις οποίες βρίσκουμε στη μεσογειακή διατροφή όπως το ελαιόλαδο, οι ντομάτες, τα πράσινα λαχανικά, οι ξηροί καρποί και τα ψάρια. Επιπλέον, αυξήστε την πρόσληψη σιδήρου με την κατανάλωση αυγών, σπανακιού και μπρόκολου, όπως επίσης και του μαγνησίου μέσω των όσπριων, των ξηρών καρπών και των μπανανών. Τέλος, μειώστε την πρόσληψη καφεϊνης και εντάξτε στη διατροφή σας τρόφιμα με σόγια.

Συμπληρωματικά, με την ισορροπημένη υγιεινή διατροφή, μπορεί να χρειαστείτε και συμπληρώματα διατροφής και βιταμινών, όπως βιταμίνες Β και D, μυο-ινοσιτόλη, D-chiro-ινοσιτόλη, φυλλικό οξύ, ψευδάργυρο, ασβέστιο, έλαιο νυχτολούλουδου, μουρουνέλαιο και βερβερίνη.

Ένα από τα πρώτα συμπτώματα της εγκυμοσύνης είναι ο πόνος και το πρήξιμο τους στήθους. Οι αλλαγές στο στήθος είναι ένα φυσιολογικό κομμάτι της εγκυμοσύνης. Καθώς το σώμα σας προετοιμάζεται για το μωρό σας, οι αλλαγές στο στήθος προετοιμάζουν το σώμα και εξασφαλίζουν ότι είστε έτοιμες να θηλάσετε.

Τί συμβαίνει στο στήθος σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης; Ποιες είναι οι φυσιολογικές αλλαγές στους μαστούς στην εγκυμοσύνη;

Παρακάτω θα διαβάσετε για τις συνηθέστερες αλλαγές του στήθους στην εγκυμοσύνη και για το πότε χρειάζεται να επισκεφτείτε το γυναικολόγο σας.

Πόνος στο στήθος 

Ήδη από τις αρχές του πρώτου τριμήνου, μπορεί να παρατηρήσετε αυξημένη ευαισθησία ή πόνο στο στήθος σας. Η ένταση αυτών των συμπτωμάτων μπορεί να κυμαίνεται από μια ελαφριά ενόχληση στο άγγιγμα μέχρι έντονο πόνο σε φυσιολογικές δραστηριότητες όπως το να φορέσετε σουτιέν. Γενικά, είναι φυσιολογικό και τα συμπτώματα υποχωρούν μετά το πρώτο τρίμηνο. Ωστόσο, σε κάποιες γυναίκες, είναι τόσο έντονα τα συμπτώματα που αποφεύγουν το σεξ ή άλλες σωματικές δραστηριότητες, όπως η άσκηση.

Αλλαγές στις θηλές

Οι θηλές μπορεί να γίνουν μεγαλύτερες πιο σκουρόχρωμες και πιο ευαίσθητες στην αφή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Μπορεί επίσης να παρατηρήσετε μικρά λευκά σημάδια, που μοιάζουν με σπυράκια. Ονομάζονται αδένες Montgomery, είναι απολύτως φυσιολογικά και λειτουργούν προστατευτικά ως προς ο δέρμα, ενώ διευκολύνουν και το θηλασμό.

Αύξηση του στήθους

Προς το τέλος του πρώτου τριμήνου και την αρχή του δεύτερου τριμήνου, μπορεί να παρατηρήσετε ότι το στήθος σας αρχίζει να μεγαλώνει, καθώς οι ιστοί προετοιμάζονται για θηλασμό. Γι αυτό το λόγο θα χρειαστεί να προμηθευτείτε σουτιέν ή μπουστάκια μεγαλύτερου μεγέθους, για την καλύτερη υποστήριξη του στήθους, όπως επίσης και σουτιέν θηλασμού αντίστοιχου μεγέθους.

Εκκρίσεις από τις θηλές

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, συνήθως στο δεύτερο τρίμηνο, εμφανίζονται κάποιες κίτρινες ή χρυσαφί κολλώδεις εκκρίσεις από τις θηλές. Πρόκειται για πρωτόγαλα, δηλαδή κυριολεκτικά το πρώτο γάλα που παράγει το σώμα σας, το οποίο περιέχει πολλά σημαντικά για το νεογέννητο στοιχεία. Αν η έκκριση πρωτογάλακτος είναι μεγάλη, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε επιθέματα στήθους, αρκεί να τα αφαιρείτε κάθε λίγες ώρες, ώστε να στεγνώνει το δέρμα.

Οι εκκρίσεις μπορεί να εμφανιστούν χωρίς να υπάρχει κάποιος λόγος, όταν κάνετε μασάζ στο στήθος σας ή όταν διεγείρεστε σεξουαλικά. Σε κάθε περίπτωση είναι κάτι φυσιολογικό, ενώ δε χρειάζεται να ανησυχείτε ούτε αν δεν υπάρχουν εκκρίσεις πρωτογάλακτος.

Ορατές φλέβες

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, οι φλέβες του στήθους μπορεί να γίνουν πιο ορατές και να φαίνονται μεγαλύτερες και πιο έντονες. Αυτό συμβαίνει επειδή αυξάνεται η παροχή του αίματος στην περιοχή και είναι απολύτως φυσιολογικό.

Σε ποιες περιπτώσεις πρέπει να επισκεφτώ το γυναικολόγο μου για αλλαγές στο στήθος;

Αν βιώνετε κάποια από τις παρακάτω αλλαγές στο στήθος στην εγκυμοσύνη, καλό είναι να επισκεφτείτε το γυναικολόγο σας:

• Εξογκώματα ή όγκοι στο στήθος

Τις περισσότερες φορές που εμφανίζονται όγκοι στο στήθος στην εγκυμοσύνη είναι καλοήθεις και προκαλούνται από ορμονικές αλλαγές. Επιπλέον, ο καρκίνος του μαστού δεν είναι συχνός σε γυναίκες κάτω των 35 ετών ή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

• Έκκριση αίματος από τις θηλές

Τις περισσότερες φορές συμβαίνει λόγω της αυξημένης ροής του αίματος και της ταχείας ανάπτυξης των αδένων που παράγουν γάλα ή μπορεί επίσης να προκληθεί από τραύμα στο στήθος ή στις θηλές.

Η περίοδος της εγκυμοσύνης μπορεί να αποτελέσει μια στρεσογόνα εποχή, όχι μόνο λόγω του φόβου και της ανυπομονησίας για το άγνωστο, αλλά και εξαιτίας διάφορων ιδεών που διατυπώνονται από γνωστούς (ενίοτε και αγνώστους!) για το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται να κάνει μια έγκυος κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.

Ας μιλήσουμε για 4 από τις συνηθέστερες τέτοιες ιδέες και σε ποιο βαθμό αυτές αποτελούν μύθο ή αλήθεια:

1. Η κατανάλωση καφεΐνης είναι απαγορευτική στην εγκυμοσύνη

Ενώ χρειάζεται ο περιορισμός της καθημερινής πρόσληψης καφεΐνης στην εγκυμοσύνη, η κατανάλωση ενός φλυτζανιού καφέ την ημέρα δεν έχει επιπτώσεις στο έμβρυο. Ωστόσο, χρειάζεται μια προσοχή στις πρόσθετες πηγές καφεΐνης όπως το τσάι, τα ανθρακούχα αναψυκτικά και η σοκολάτα.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η υπέρμετρη κατανάλωση καφέ μπορεί να προκαλέσει προβλήματα τόσο στη μέλλουσα μητέρα όσο και στο έμβρυο, καθώς αυξάνει τις πιθανότητες αποβολής, χαμηλού σωματικού βάρους του εμβρύου, άγχους, αϋπνίας, καούρας και υπέρτασης των εγκύων.

2. Τα τατουάζ είναι επιβλαβή κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης

Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους μπορεί μια έγκυος να θέλει κάνει τατουάζ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, όπως το να τιμήσει αυτήν την ιδιαίτερη στιγμή ή να ήταν μια προγραμματισμένη διαδικασία. Η αλήθεια είναι ότι παρότι δεν είναι μια απαγορευτική διαδικασία, χρειάζεται αρκετή προσοχή, αν μια έγκυος το αποφασίσει.

Τα προβλήματα που μπορεί να προκαλέσει η διαδικασία του τατουάζ είναι ο κίνδυνος μόλυνσης από ιούς όπως η ηπατίτιδα Β (η οποία μπορεί να μεταδοθεί από τη μητέρα στο έμβρυο κατά τον τοκετό) ή ο HIV και η αλλεργική ή άλλη αντίδραση στο μελάνι ή την βελόνα του τατουάζ. Γι αυτό το λόγο, αν μια έγκυος πρόκειται να κάνει τατουάζ, είναι σημαντικό να βεβαιωθεί ότι ο καλλιτέχνης και το κατάστημα έχουν όλες τις απαραίτητες άδειες, τηρούν σχολαστικά όλους τους κανόνες υγιεινής του επαγγέλματος, όπως η χρήση γαντιών και βελονών μιας χρήσης, όπως επίσης και αποστειρωμένων επιδέσμων. Ιδανικά, προτείνεται η έγκυος ή έμπιστα σε εκείνη πρόσωπα να έχουν πρότερη θετική εμπειρία από τον συγκεκριμένο καλλιτέχνη/κατάστημα.

Σε περίπτωση όπου προϋπάρχουν της εγκυμοσύνης ένα ή περισσότερα τατουάζ, δεν υπάρχει κανένας λόγος ανησυχίας, εκτός, φυσικά από τις δερματικές αλλαγές κατά τη διάρκεια των εννέα μηνών, όπου είναι πιθανό, ανάλογα με τη θέση του τατουάζ, αυτό να αλλάξει μέγεθος ή να παραμορφωθεί.

3. Η κατανάλωση αλκοόλ στην εγκυμοσύνη επηρεάζει την υγεία του εμβρύου

Αποτελεί μια γνωστή αλήθεια ότι η κατανάλωση αλκοόλ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορεί να έχει συνέπειες στην υγεία ενός εμβρύου. Όταν μια έγκυος καταναλώνει αλκοόλ κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, το αλκοόλ περνά από το αίμα της στο έμβρυο μέσω του ομφάλιου λώρου, επηρεάζοντας τα όργανα και το κεντρικό νευρικό σύστημα. Το γεγονός αυτό είναι επικίνδυνο καθώς ο εγκέφαλος και τα όργανα του εμβρύου, τα οποία αναπτύσσονται γρήγορα, μπορούν να επηρεαστούν από το αλκοόλ σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, ενώ παράλληλα τα έμβρυα μεταβολίζουν το αλκοόλ σε διαφορετικό ρυθμό από τους ενήλικες, με επιβλαβή αποτελέσματα στην ανάπτυξή τους.

Η κατανάλωση χρήση αλκοόλ στην εγκυμοσύνη αυξάνει τον κίνδυνο αποβολής και ταυτόχρονα αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης μιας πληθώρας ιατρικών προβλημάτων για το έμβρυο, με σημαντικότερο το Φάσμα Διαταραχής Εμβρυικού Αλκοολισμού (FASD), το οποίο περιλαμβάνει χαμηλό σωματικό βάρος, εμφάνιση μαθησιακών δυσκολιών, κακής μνήμης, διαταραχών κινητικού συντονισμού, παθήσεων που σχετίζονται με τα μάτια, την καρδιά, τα νεφρά και τα οστά, διαταραχές λόγου και ομιλίας και συγγενείς ανωμαλίες προσώπου. Επιπλέον, αυξάνει τις πιθανότητες εμφάνισης χαμηλού IQ, υπερκινητικότητας ή και βρεφικής θνησιμότητας.

Η προγεννητική έκθεση στο αλκοόλ είναι η κύρια αιτία που μπορεί να προληφθεί σε σχέση με γενετικές ανωμαλίες ,διανοητικές και νευροαναπτυξιακές αναπηρίες, γι αυτό και προτείνεται στους μελλοντικούς γονείς να μην πίνουν αλκοόλ από τη στιγμή που θα αρχίσουν να προσπαθούν να συλλάβουν και σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Οι μπαμπάδες και οι σύντροφοι μπορούν να υποστηρίξουν μια υγιή εγκυμοσύνη χωρίς αλκοόλ αποφεύγοντας να πίνουν αλκοόλ δίπλα στην σύντροφό τους και δοκιμάζοντας εναλλακτικές λύσεις, όπως mocktails (cocktails χωρίς αλκοόλ), smoothies και ανθρακούχο νερό.

4. Το βάψιμο μαλλιών και νυχιών στην εγκυμοσύνη περνάει τοξίνες στο έμβρυο

Πρόκειται για έναν ακόμα μύθο, τουλάχιστον σε σχέση με τα σύγχρονα δεδομένα των προϊόντων ομορφιάς όπως οι βαφές μαλλιών και τα μανό.

Όσον αφορά το βάψιμο μαλλιών γενικά συστήνεται να αποφεύγεται κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, ενώ θεωρείται ασφαλές κατά το δεύτερο και τρίτο τρίμηνο. Η πλειονότητα των βαφών έχει ελάχιστη επαφή με το δέρμα του τριχωτού της κεφαλής, ενώ ταυτόχρονα ελάχιστο ποσοστό των χημικών που περιέχουν οι βαφές μαλλιών απορροφάται από αυτό και περνάει στο αίμα. Επιπλέον, μια έγκυος μπορεί να επιλέξει τεχνικές βαφής όπως το balayage ή οι ανταύγειες, κατά τις οποίες ελαχιστοποιούνται οι πιθανότητες να έρθει η βαφή σε επαφή με το δέρμα ή και φυτικές βαφές χωρίς αμμωνία και φυσικά να αερίζεται πολύ καλά ο χώρος όπου γίνεται η βαφή ή να γίνεται χρήση χειρουργικής μάσκας.

Όσον αφορά το βάψιμο των νυχιών, και το μανικιούρ και το πεντικιούρ θεωρούνται ασφαλή, αρκεί οι επαγγελματίες και τα καταστήματα που επιλέγονται να τηρούν τους κανόνες υγιεινής του επαγγέλματός τους, έχουν καλό εξαερισμό και να μη χρησιμοποιούν σειρές προϊόντων που περιέχουν τοξίνες. Για μεγαλύτερη ασφάλεια μπορεί η έγκυος να ζητήσει να χρησιμοποιηθούν εργαλεία δικά της ή καινούρια.

Η αδενομύωση είναι μια πάθηση κατά την οποία ο ενδομήτριος ιστός, ο οποίος φυσιολογικά επικαλύπτει το εσωτερικό της μήτρας, αναπτύσσεται στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας. Ο ιστός αυτός συνεχίζει να επιτελεί το ρόλο του κανονικά στις διάφορες φάσης της περιόδου (αυξάνεται, διασπάται και αποφέρει αιμορραγία), με αποτέλεσμα η μήτρα να διογκώνεται και να προκαλεί πόνο. Η αδενομύωση μπορεί να εντοπίζεται σε ολόκληρη τη μήτρα ή σε ένα σημείο.

Αν και η αδενομύωση είναι μια πάθηση μη απειλητική για τη ζωή, ο συχνός πόνος και η έντονη αιμορραγία που συνδέονται με αυτήν μπορεί να έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην ποιότητα ζωής μιας γυναίκας. Πιο συχνά η αδενομύωση διαγιγνώσκεται σε γυναίκες μέσης ηλικίας, γυναίκες που έχουν τεκνοποιήσει και γυναίκες που έχουν υποβληθεί σε προηγούμενη χειρουργική επέμβαση στη μήτρα. Τα αίτια της αδενομύωσης δεν είναι γνωστά, αλλά συνήθως υποχωρεί μετά την εμμηνόπαυση. 

Συμπτώματα αδενομύωσης

Σε κάποιες περιπτώσεις η αδενομύωση δεν προκαλεί συμπτώματα ή μόνο μια ήπια ενόχληση που οι γυναίκες συνήθως εκλαμβάνουν ως φυσιολογικό κομμάτι της περιόδου. Ωστόσο, η αδενομύωση μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα όπως:

• Βαριά ή παρατεταμένη εμμηνορροϊκή αιμορραγία (μηνορραγία)
• Σοβαρές κράμπες ή έντονο πυελικό πόνο κατά τη διάρκεια της εμμήνου ρύσεως (δυσμηνόρροια)
• Πόνο κατά τη σεξουαλική επαφή (δυσπαρεύνια)
• Χρόνιο πυελικό πόνο

Αίτια αδενομύωσης

Παρόλο που έχει βρεθεί ότι η ανάπτυξη της αδενομύωσης εξαρτάται από τα επίπεδα των οιστρογόνων του σώματος, τα αίτια που προκαλούν την αδενομύωση δεν είναι γνωστά. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες κατευθύνσεις για τα αίτιας της αδενομύωσης, οι οποίες ερευνώνται από τον ιατρικό κόσμο, όπως:

• Ανάπτυξη ιστού της αδενομύωσης μετά από χειρουργική επέμβαση στη μήτρα ή καισαρική τομή. 
• Εκ γενετής ύπαρξη ενδομήτριου ιστού στο μυ της μήτρας κατά το εμβρυικό στάδιο.
•  Πολλαπλές εγκυμοσύνες (πολυτοκία)
• Δημιουργία αδενομύωσης de novo από μυλλεριανό υπολειμματικό ιστό. 

Παράγοντες κινδύνου ανάπτυξης αδενομύωσης

Σύμφωνα και με τα παραπάνω, οι παράγοντες κινδύνου για την ανάπτυξη αδενομύωσης περιλαμβάνουν μαιευτικό ιστορικό με προηγούμενη εγκυμοσύνη και τοκετό, ιατρικό ιστορικό με προηγούμενη χειρουργική επέμβαση μήτρας, όπως καισαρική τομή, αφαίρεση ινομυώματος, απόξεση και ηλικία 40 έως 50 ετών. 

Διάγνωση αδενομύωσης

Μέχρι πρόσφατα, ο μόνος βέβαιος τρόπος για τη διάγνωση της αδενομύωσης ήταν η διεξαγωγή υστερεκτομής και η εξέταση του ιστού της μήτρας στο μικροσκόπιο. Ωστόσο, η σύγχρονη ιατρική τεχνολογία δίνει τη δυνατότητα στους γιατρούς να αναγνωρίσουν την αδενομύωση χωρίς χειρουργική επέμβαση, μέσω μαγνητικής τομογραφίας ή διακολπικού υπερηχογραφήματος.

Τα συμπτώματα της αδενομύωσης είναι παρόμοια με άλλες διαταραχές περιόδου όπως η ενδομητρίωση και τα ινομυώματα μήτρας, οι παραπάνω εξετάσεις συμβάλλουν σημαντικά στον αποκλεισμό αυτών των παθήσεων ή και στην συνύπαρξή τους με την αδενομύωση. 

Θεραπεία αδενομύωσης

Η θεραπεία για την αδενομύωση εξαρτάται εν μέρει από τα συμπτώματά, τη σοβαρότητά τους και το εάν η ασθενής έχει ολοκληρώσει την τεκνοποίηση. Οι συνηθέστερες θεραπείες που συστήνονται για την αδενομύωση αποτελούν:

Αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Χρησιμοποιούνται για την ανακούφιση του ήπιου πόνου που σχετίζεται με την αδενομύωση και λαμβάνονται μία έως δύο ημέρες πριν από την έναρξη της περιόδου και συνεχίζονται κατά τις πρώτες ημέρες της περιόδου.

Ορμονοθεραπεία. Συμπτώματα όπως βαριές ή επώδυνες περίοδοι μπορούν να ελεγχθούν με ορμονικές θεραπείες, η οποίες λαμβάνονται μέσω σπιράλ τύπου Mirena.

Εμβολισμός μητριαίας αρτηρίας. Σε αυτήν την ελάχιστα επεμβατική διαδικασία, μικροσκοπικά σωματίδια χρησιμοποιούνται για να μπλοκάρουν τα αιμοφόρα αγγεία που παρέχουν τη ροή του αίματος στην αδενομύωση, συρρικνώνοντάς την. 

Αφαίρεση – Καταστροφή ενδομητρίου. Σε αυτή την ελάχιστα επεμβατική διαδικασία η οποία γίνεται με υστεροσκόπηση, αφαιρείται – καταστρέφεται η επένδυση της μήτρας με στόχο τη μείωση των αιμορραγιών. Η αφαίρεση του ενδομητρίου είναι αποτελεσματική όταν η αδενομύωση δεν έχει διεισδύσει βαθιά στο μυϊκό τοίχωμα της μήτρας.

Αντισυλληπτικά χάπια και άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα. Χρησιμοποιούνται για τον έλεγχο των επιπέδων ορμονών στο σώμα όπως η προγεστερόνη και τα οιστρογόνα. 

Χειρουργική αντιμετώπιση: Όταν η αδενομύωση έχει καταστρέψει πλήρως τη μήτρα η μοναδική λύση είναι η υστερεκτομή με ολική ή υφολική αφαίρεση του σώματος της μήτρας.