Εγκυμοσύνη και Σακχαρώδης Διαβήτης

 

Ο σακχαρώδης διαβήτης στην εγκυμοσύνη είναι ένα σημαντικό ιατρικό ζήτημα, που χρειάζεται συστηματική παρακολούθηση από εξειδικευμένο γυναικολόγο και γιατρό σε όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 

 

Είδη σακχαρώδους διαβήτη στην εγκυμοσύνη

 

Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης υπάρχουν δύο είδη σακχαρώδους διαβήτη που χρειάζονται αντιμετώπιση:

1. Προυπάρχον σακχαρώδης διαβήτης

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια χρόνια πάθηση που προκαλείται από την αύξηση των επιπέδων της γλυκόζης στο αίμα  που οφείλεται στην ελλιπή παραγωγή ινσουλίνης, μιας σημαντικής ορμόνης που είναι υπεύθυνη για τη διάσπαση της γλυκόζης. 

Χωρίζεται σε δύο τύπους, τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1, όπου ο οργανισμός αντιμετωπίζει εχθρικά τα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη, με αποτέλεσμα να τα καθιστά αναποτελεσματικά, και τον σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2, όπου η ινσουλίνη που παράγεται από τον οργανισμό δεν επαρκεί για τις ανάγκες του. 

 

2. Σακχαρώδης διαβήτης εγκυμοσύνης

Ο σακχαρώδης διαβήτης εγκυμοσύνης, προκύπτει σε γυναίκες χωρίς σχετικό ιατρικό ιστορικό, όταν ο οργανισμός παράγει περισσότερη γλυκόζη, ενώ παράλληλα εμφανίζεται αντίσταση στη δράση της ινσουλίνης. Εάν το σώμα της εγκύου δεν καταφέρει να αυξήσει την παραγωγή ινσουλίνης, τότε εμφανίζεται σακχαρώδης διαβήτης εγκυμοσύνης. Συνήθως εμφανίζεται στο δεύτερο ή τρίτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης. Ο διαβήτης εγκυμοσύνης στην πλειονότητα των περιπτώσεων εξαφανίζεται μετά τον τοκετό, ωστόσο σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να εξελιχθεί σε σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2. 

Οι πιθανότητες ανάπτυξης σακχαρώδους διαβήτη εγκυμοσύνης είναι περισσότερες όταν ο δείκτης μάζας σώματος (ΔΜΣ) είναι πάνω από 30, υπάρχει οικογενειακό ιατρικό ιστορικό σακχαρώδους διαβήτη και αν σε προηγούμενη εγκυμοσύνη εμφανίστηκε διαβήτης ή το βάρος του μωρού ξεπερνούσε τα 4,5 κιλά κατά τη γέννηση. 

 

Κίνδυνοι από την εμφάνιση σακχαρώδους διαβήτη

 

Οι γυναίκες που έχουν σακχαρώδη διαβήτη, διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο:

• Το μωρό να ξεπεράσει το φυσιολογικό βάρος, με αποτέλεσμα να δυσχεράνει τη διεξαγωγή του τοκετού
• Αύξησης της πιθανότητας διεξαγωγής μη προγραμματισμένης καισαρικής τομής ή πρόκλησης τοκετού
• Της εμφάνισης υψηλής αρτηριακής πίεσης και προεκλαμψίας
• Της εμφάνισης χαμηλής αρτηριακής πίεσης και υπογλυκαιμίας
• Της μετατροπής της εγκυμοσύνης σε κύηση υψηλού κινδύνου
• Του πρόωρου τοκετού 
• Της εμφάνισης ίκτερου στο νεογνό 
• Της εμφάνισης καρδιακών και αναπνευστικών προβλημάτων στο νεογνό 
• Της μελλοντικής εμφάνισης στο μωρό σακχαρώδους διαβήτη ή παχυσαρκίας

 

Χρήσιμες συμβουλές για γυναίκες με σακχαρώδη διαβήτη στην εγκυμοσύνη

 

Στην περίπτωση γυναικών με προϋπάρχον σακχαρώδη διαβήτη, καλό είναι να πραγματοποιηθούν κάποιες προληπτικές ιατρικές επισκέψεις και εξετάσεις με τον υπεύθυνο γιατρό διαβητολόγο και γυναικολόγο, πριν την εγκυμοσύνη. Με αυτόν τον τρόπο, μπορεί να διασφαλιστεί ο έλεγχος των επιπέδων της γλυκόζης, μειώνοντας τους κινδύνους για τη μέλλουσα  μητέρα και έμβρυο. Κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είναι απαραίτητο να πραγματοποιούνται συστηματικά ιατρικές εξετάσεις αίματος για τον έλεγχο των επίπεδων γλυκόζης στο αίμα, προσαρμόζοντας τη φαρμακευτική αγωγή και τη λήψη ινσουλίνης.

Στην περίπτωση γυναικών με σακχαρώδη διαβήτη εγκυμοσύνης, συνήθως αυτή εντοπίζεται από τον προγεννητικό έλεγχο με την εξέταση της καμπύλης σακχάρου, που πραγματοποιείται συνήθως ανάμεσα στην 24 με 28η εβδομάδα κύησης. Η εξέταση, ωστόσο μπορεί να πραγματοποιηθεί νωρίτερα, όταν η μέλλουσα μητέρα εμφανίζει σχετικούς παράγοντες κινδύνου. 

Πέρα από την φαρμακευτική αγωγή και τις ιατρικές εξετάσεις, η έγκυος χρειάζεται να κάνει σημαντικές αλλαγές στην καθημερινότητα και τον τρόπο ζωής. Συγκεκριμένα, συνίσταται:

• Η προσαρμογή της διατροφής, ώστε να είναι πιο υγιεινή, εξατομικευμένη και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της διαβητικής εγκύου
• Η έναρξη και καθιέρωση σωματικής άσκησης σε μόνιμη βάση, ακολουθώντας τις οδηγίες του γυναικολόγου
• Το συχνό και καθημερινό έλεγχο των επιπέδων της γλυκόζης μέσω ενός οικιακού μετρητή, συνδυαστικά με τις ιατρικές εξετάσεις που είναι απαραίτητες
• Η συστηματική λήψη της φαρμακευτικής αγωγής, χωρίς καμία διακοπή (εκτός και αν το απαιτεί κάποια εξέταση)
• Την παρακολούθηση κατά γράμμα των οδηγιών των γιατρών, καθώς και τους προγράμματος των απαιτούμενων εξετάσεων